Ale kiedy Cannes było zwykłą wioską rybacką. Ale miejsce to zostało wybrane przez paryską bohemy, świeckie postacie podążyły za nią, a teraz Cannes jest najmodniejszym kurortem na Lazurowym Wybrzeżu. Logiczną kontynuacją czeskiej historii było otwarcie festiwalu filmowego w 1946 roku.

Osadnictwo wzdłuż nabrzeża uznano za prestiżowe w XIX wieku. Wtedy właśnie zbudowano tu luksusową willę o nazwie "Kokietka" w duchu Riwiery wypoczynkowej. W 1874 roku został kupiony przez monarchę neapolitańskiego Franciszka II Burbon, przebudowany i ponownie nazwany na koronacji harmonii - Villa "Maria Theresa". Po pół wieku willa przyciągnęła Emmanuela Martineza. Nie zamierzał tu mieszkać - w tym miejscu postanowił zbudować największy hotel na całej Riwierze Francuskiej.

W ten sposób rozpoczęła się historia triumfalnego Martinez. Jej otwarcie odbyło się w dniu 17 lutego 1929 r. Prawdziwa sława przyszła do hotelu w 1946 roku, kiedy w Cannes odbył się pierwszy Międzynarodowy Festiwal Filmowy.

Gwiazdy miały zwyczaj przebywać w Martinez, a organizatorzy festiwalu muszą organizować tutaj różnego rodzaju imprezy. Tak więc, w restauracji La Palme d'Or, zaznaczonej przy okazji, dwiema gwiazdkami przewodnika Michelin, odbywają się spotkania jury Festiwalu w Cannes, uroczyste kolacje dla uczczenia zwycięzców i po prostu gwiezdne zjazdy. Regularny gość hotelu Gerard Depardieu często patrzy w kuchni, aby ugotować coś pod przewodnictwem szefów kuchni hotelu. Słynny reżyser David Lynch, wielki fan La Palme d'Or, wykorzystał jeden z przepisów kulinarnych restauracji w swoim filmie.

Niedawno wnętrza hotelu zostały zaktualizowane i ulepszone. Prace nadzorował dekorator Gilles LeBorn. Jego twórcze credo - harmonia wykwintnych materiałów, lekkich i objętościowych tekstur - znalazło odzwierciedlenie we wnętrzu Martineza. Luksusowe apartamenty, szczególnie w "Siódmym niebie" (jak żart nazywa się siódmym piętrem w hotelu), są nasłonecznione od rana do wieczora. A słońce i morze - oprócz kina - głównych bohaterów historii z Cannes.