Autorką projektu jest Julia Kałuchkowa: "We wszystkich moich pracach, niezależnie od ich stylu, staram się trzymać minimalistycznych pozycji. Nie chciałem też przeciążać tego klasycznego wnętrza w jego nastroju dekoracją lub obfitością tekstur. Nie ma żadnych dodatkowych rzeczy, nie ma nadmiaru przedmiotów. Przestrzeń, pomimo trudności z oryginalnym układem, okazała się jasna, otwarta, przestronna. Kolekcja hostess i starego parkietu, który zebraliśmy dała mu ciepło i komfort, wypełniła dom historią. "

Wnętrze domu jest odbiciem charakteru, stylu życia właściciela, logiczną kontynuacją architektury budynku, a zarazem wypowiedzi autora. W uznaniu projektantki Julii Kryuchkovej projekt ten stał się dla niej rodzajem ciekawego eksperymentu, postawił przed wyszukiwaniem i rozwiązywaniem nowych problemów.

Dwór znajduje się w podmiejskiej wiosce, której zespół podtrzymywany jest w tradycji architektury normańskiej. Zidentyfikowała i opracowała wektor wnętrza. "Atmosfera wsi, projekt elewacji domu, kształt okien i sama konfiguracja pomieszczeń - wszyscy mówili, że tylko klasyka byłaby odpowiednia", mówi Julia. Jednak ani klient, ani architekt nie ustanowili sztywnego stylu. Głównym celem była wygodna, praktyczna przestrzeń, w której etniczna kolekcja gospodyni pasowałaby organicznie. Kolekcja masek, rzeźb, dywanów jest uzupełniana po każdej podróży do Afryki lub Azji. Aby przestrzeń pierwszego piętra nie wydawała się zbiorem małych, odizolowanych woluminów, strefa publiczna została rozstrzygnięta jako całość. Do głównej jadalni przylega salon składający się z kominka i sofy, która z kolei wpada do kuchni. Schody prowadzą na drugie piętro z salonu, a sala obok jest wyposażona w biblioteczkę. Główna trudność w pracy nad wnętrzami trzeciego piętra była niestandardowa i nie była najbardziej udaną konstrukcją lokalu. Konieczne było odwrócenie uwagi od spadzistych okien i ścian, masywnych belek stropowych. Było to możliwe dzięki drewnianym panelom w jasnych kolorach, które osłaniały powierzchnię ścian i sufitu. W sypialniach preferowane są jednak tynki dekoracyjne, aw salonie drewniane buazeri oparte są na szkicach autorskich. Klasyczny wizerunek wnętrza podkreśla marmurowy kominek i konsola z rzeźbionym wzorem wykonanym ręcznie.

Gospodyni domu chciała rozwinąć dany "antyczny" motyw w dekorach podłogowych, dla których wybrano zabytkowy parkiet. "Po raz pierwszy spotkałem się z tym żądaniem. Potrzebna była nie tylko sztuczna deska, ale prawdziwe drewno antyczne. Ogromna praca do przodu. Szukaliśmy odpowiednich opcji o wymaganej jakości, posortowaliśmy, wybraliśmy odpowiedni ton. W końcu trzeba było pokryć wszystkie trzy piętra budynku parkietem. Zdecydowaliśmy się na uzupełnienie naturalnego drewna marmurowymi panelami z mozaiki i dywanu. To jedna z naszych ulubionych technik. A tutaj jest bardzo harmonijnie połączona z fakturą starego drewna ", mówi Julia. Bogaty i głęboki kolor naturalnego drewna oddzielają jasne ściany o lekko różowo-fioletowym odcieniu. Służy jako wsparcie dla ulubionych kolorów klienta - wino i fiołek. We wnętrzu przestrzeni publicznej na pierwszym piętrze nadano im rolę głównych akcentów kolorystycznych: w salonie sofy PROVASI są tapicerowane gobelinem w odcieniach bzu, a do jadalni kryształowe szkło dobierane jest według skali. "Ta praca powstała w wyniku naszej aktywnej współpracy z klientem. Jej absolutna nieustraszenie w podejmowaniu decyzji i świetny smak otworzyło nam pole do eksperymentów. Wszystko zaczęło się od biało-zielonej skali i stylu prowansalskiego. Ale w końcu doszliśmy do bardziej rygorystycznej, lakonicznej wersji, w której uwaga skupia się na jasnych akcesoriach z kolekcji hostess "- mówi autor.