Niki de Saint Phalle - uosobienie epoki disco. Model, który stał się artystą, arystokrata, który był w stanie zrobić wszystko sama, delikatna piękność, która wystrzeliła z karabinu i odniosła sukces w monumentalnej rzeźbie, de Saint-Fall (1930-2002) wciąż inspiruje wizualizacje.

Powiązane: Rick Owens i Hugo Rondinone w Wersalu

Najsłynniejsza kobieta w środowisku artystycznym lat 60. i 70. XX wieku, Niki, doszła do sztuki przez przypadek. Córka francuskiego księcia i bogata amerykańska kobieta od dawna nie potrzebowała pieniędzy. Dorastała w zamku, uczyła się w prywatnej szkole, pracowała jako modelka, w wieku osiemnastu lat jej portrety dekorowały okładki Vogue'a. Wyszła za mąż za młodego mężczyznę. Ale rodzice jej wybrani, Harry Matthews, protestanci, nie pochwalali małżeństwa z katolikiem, pozbawiając syna treści.

Niki de Saint Phalle. Cover Vogue, Paryż. 1952

"Jako dziecko zdecydowałem, że zostanę bohaterem. Ale przez kogo? George Sand? Joan of Arc? Czy Napoleon w spódnicy? Najważniejsze jest, aby dorastać silna, złożona i jasna osobowość. "

Nowożeńcy zostali zmuszeni do życia w nędzy, a nawet ścigali drobne kradzieże: ukradli żywność i książki. Matthews uważał się za pisarza, Nicky postanowił poświęcić się teatrowi. Przeprowadzili się do Paryża i zaczęli się obracać w cyganerii. Kiedy 20-letnia Nicky uległa załamaniu nerwowemu, a lekarze zdiagnozowali schizofrenię, jej mąż umieścił ją w szpitalu psychiatrycznym, gdzie wraz z elektrycznym wstrząsem została przepisana na terapię plastyczną.

Pierwszymi dziełami samouka były ekspresyjne kolaże zebrane ze wszystkiego, co tylko się dało: drutów, opadłych liści z ogrodu szpitalnego. Na dodatek Niki malował farbą. Kolaże zostały zastąpione serią zgrupowań - bałagan nożyczek, rozdartych zabawek dziecięcych, motków nici, którą ładna dziewczyna ... strzelała z pistoletu, zapraszając widzów do przyłączenia się. Do przedmiotów zebranych w jedną kompozycję na płótnie, załączone torby z farbą. Poobijane przez pocisk, pękają, farba rozlewa się po płótnie. Następnie krytycy sztuki nazwali dzieło Nika jednym z pierwszych występów w historii sztuki. Seria została nazwana Tirs ("Tyre") i przyniosła jej sławę.

Niki de Saint Phalle. Les Trois Graces. 1994

Niki powiedziała, że ​​jej era tchnie wojnę, agresję i okrucieństwo. Zerwała z rodzinnym paleniskiem, symbolicznie niszcząc wszystko, co miało związek z codziennym życiem. Wychodząc ze szpitala, w wieku 25 lat, nagle zmieniła swoje życie: opuściła męża, porzuciła swoje dzieci, zdecydowała, że ​​rodzina i kreatywność są niekompatybilne. I przerwała jej konsternacja. We wczesnych latach 80. opublikowano autobiografię artysty, w którym Nicky opisała swoje dzieciństwo z sadystyczną matką i ojcem pedofilem, znęcanie się i tortury brata i siostry, którzy popełnili samobójstwo. Niki przyznała, że ​​sztuka uratowała ją od duchowego piekła, w którym żyła przez wiele lat.

Niki de Saint-Fall (Niki de Saint Phalle). Nana-Maison II. 1966-1987

Najsłynniejsze dzieła de Saint-Fall to rzeźby Nanas, naiwne postacie kobiece "Nana" z bujnymi biodrami i przerośniętymi piersiami, podobne do starożytnych totemów. Od małych po gigantyczne, w latających pozach, podskakujących, tańczących, pomalowanych w jaskrawe kolory i ozdobionych mozaikami i lustrami, nans są w wielu miastach świata, w formie rzeźby ulicznej, jako część miejskiego krajobrazu, w kolekcjach muzealnych i prywatnych kolekcjach. Tłumaczone z francuskiego, Nanas oznacza zaniedbanie kobiety, jak kobieta. Niki gorliwie bronił prawa kobiety do bycia sobą i życia na równi z mężczyzną. Na początku ruchu feministycznego lat 60. jej twórczość osiągnęła swój cel.

Niki de Saint-Phalle. Hon Moderna Museet Stockholm. 1966

Rzeźbiarz wykonał największą "Nanę" na wystawę w Sztokholmskim Muzeum Sztuki Współczesnej. Praca nazywała się Hoh i była gigantyczną postacią leżącą, wewnątrz której znajdował się bar i dyskoteka. Aby dostać się do środka, musiałaś przejść przez "kobietę" między nogami. Współautor tego, podobnie jak wiele innych dzieł Niki z tego okresu, wykonał rzeźbiarz Jean Tanguy, jej współpracownik i drugi mąż.

Per Olov Ultvedt, Robert Rauschenberg, Martial Raysse, Daniel Spoerri, Jean Tinguely, Niki de Saint Phalle. 1962 Niki de Saint Phalle, Jean Tinguely. 1960 Niki de Saint Phalle. Nana Fotograf Kurt Wyss. 1985

Najbardziej ambitnym projektem de Saint Phalle był ogród rzeźb Tarot, stworzony w Toskanii. Niki ożywiła od dawna marzenie o swoim parku Guell: gigantyczne rzeźby zdobią mozaiki i lustra w duchu Gaudiego, pomalowane wielobarwnymi farbami i złocone. Rzeźba "Empress" była salonem. W środku znajdowało się studio Niki, mieszkała tu również od kilku lat, podczas gdy budowa była w toku. "Monsters" - tak zwane fantazyjne rzeźby miejscowych. Rzeczywiście, pomimo pozornej radości, przerażają, odzwierciedlając siłę okaleczonego ducha i wyobraźnię błyskotliwego samouka.

Stworzenie ogrodu pochłonęło wszystkie pieniądze i zdrowie Nicky'ego. Zmarła w 2002 roku na chorobę płuc wywołaną przez szkodliwe barwniki, które wykorzystała w procesie tworzenia własnych kolorowych przedmiotów.