Autorzy postanowili stworzyć przestrzeń trójdzielną - trzy bloki pomieszczeń (nie licząc strefy wejściowej - korytarza i przedpokoju). Prywatne życie rodziców koncentruje się w odległej części mieszkania, gdzie znajduje się sypialnia, łazienka i gabinet szefa rodziny. Dwoje dzieci i wspólny plac zabaw są zarezerwowane dla dzieci.

Jednocześnie przestrzeń, w której zgodnie ze sposobem życia tej rodziny, najważniejszą częścią życia, jest strefa publiczna, która rozpoczyna się zaraz po strefie wejścia. Jest to główna jednostka planowania mieszkania - centralny "kwadrat", najbardziej żywy i elegancki lokal w domu. Strefa publiczna, jak to jest w zwyczaju w nowoczesnym "kodzie" architektonicznym, zawiera kilka scenariuszy wypoczynku rodzinnego i gościnnego.

Już z przedpokoju widać frontową jadalnię z aksamitnymi krzesłami i okrągłym stołem - przesłanie dla gościnności i rodzinnego ciepła. Od wejścia architekci wymyślili inny silny kąt widzenia. Uzupełnieniem perspektywy dużego salonu jest okno wykuszowe, w którym umieszczony jest fortepian. Na fortepian był widoczny od wejścia, kolumna nośna była wyłożona lustrami. Dlatego natychmiast wszedł do mieszkania i zobaczył jadalnię, a w oddali lustrzaną salę muzyczną. Na środku pokoju znajduje się miękka sofa z telewizorem i półkami na książki. Więc w przestrzeni publicznej w tym samym czasie może być wielu gości i przenosić się ze stołu na sofę, na fortepian z bankietami, aby uczestniczyć w różnych sytuacjach komunikacyjnych.

Kiedyś architekci wykonali minimalistyczny apartament dla tej rodziny. Kilka lat później właścicielom wizualnie brakowało ciepła, wygody, miękkości. Stylowe, ale zbyt racjonalne piękno minimalizmu w pewnym momencie okazało się wyczerpane, chcieliśmy czegoś zupełnie innego ... Tak więc w tym mieszkaniu widzimy motywy zupełnie innego stylu - ar-deko. Chociaż i ar-deko nie do końca dokładne wiązanie wskazujące na estetykę mieszkania. Tak, zaobserwowano pewne kanony art deco, takie jak: potężne drewniane okapy, portale, kolumny. Jednak te elementy, jeśli są zrozumiałe, nie należą do ar-dekoi jedna z interpretacji klasycznego porządku. W połączeniu z efektownym efektem dekoracyjnym, architektoniczna podstawa nadaje wnętrzu elegancki, reprezentatywny wygląd. Uderzenia z różnych epok i stylów - weneckie stoły z lustrem, barokowe żyrandole, abażury z lat 60. - są swobodnie nakładane na takie stylistyczne płótno. Inną sprawą jest to, że nie każdy, kto sobie życzy, może łączyć tak zróżnicowane środowisko przedmiotowe w realną organizację. Sztuka eklektyczna to prawdziwa sztuka.

Tatyana Mironova: "W pewnym momencie klienci preferowali minimalizm. Po latach chcieli zrobić miękkie, przytulne wnętrze, a jednocześnie szanowane, drogie i stylowe. Tak więc ten obiekt okazał się. Na podstawie ar-deko udało nam się zrobić jasne, indywidualne mieszkanie dla niezwykłych ludzi "