Plan tego mieszkania przypomina geometryczną kompozycję trzech sześcianów. W prawym górnym rogu znajduje się kuchnia, jadalnia i pokój dzienny, w lewym dolnym rogu - główna sypialnia, główna łazienka, pomieszczenia biurowe i gospodarcze. W trzeciej kostce znajduje się biblioteka i sypialnia dla dzieci, łazienka i garderoba.

Z punktu widzenia planowania autorzy projektu przeprowadzili w tym wnętrzu bardzo prostą operację: odjęli ją w jednym miejscu i dodali w innym. W strefie publicznej osiągnęli maksymalną otwartość, a strefa prywatna została podzielona na wiele pomieszczeń. "Nie było to łatwe, ponieważ mieszkanie miało dość dużą liczbę pokoi, które musiały być ukryte przed wzrokiem ciekawskich" - przyznaje. Amalia Talfels. "W rezultacie w mieszkaniu pojawiły się trzy łazienki, trzy garderoby i wciąż było miejsce na gabinet i bibliotekę."

Projektując reprezentacyjną przestrzeń łazienka stała się najtrudniejszym elementem. Nie można było przenieść go w inne miejsce, więc autorzy projektu zdecydowali się zamaskować ten pokój, otaczając go podwójną szklaną ścianą z oświetleniem. Rezultatem była spektakularna szklana kolumna lśniąca niebieskim światłem. Podświetlenie pomaga ukryć głośność. Dzięki niej sześcian nie wydaje się być masywnym elementem, który atakuje przestrzeń życiową.

W tym wnętrzu materiały odgrywają bardzo ważną rolę. Jeśli szkło pomaga ukryć objętość, to makasara z drewna egzotycznego, wręcz przeciwnie, podkreśla objętość. Pasiasty Macassar przyciął jedną ze ścian w salonie, za którym znajduje się pokój dziecięcy. Ta ściana wydaje się być monolitem, rodzajem drewnianego klocka. A jej oświetlone nisze przypominają okna jakiegoś fantazyjnego nowoczesnego budynku w stylu dekonstrukcji. Autorzy projektu rozpoznają, że ściana powstała raczej w tradycji wielkiej architektury. Pomysł polegał nie tylko na tym, aby ściana była wyłożona drewnianymi panelami, ale by stworzyć ciekawą fasadę, rzeźbę we wnętrzu.

A na prawo od wejścia znajduje się kolejna niezwykła ściana, której powierzchnia przypomina słupek białej czekolady mlecznej. Idea ściany pokrytej skórą nie jest nowa, taką technikę można znaleźć w restauracjach lub butikach mody. Miękka, dobrze wykonana skóra tworzy uczucie ciepła i komfortu. Ale ta skórzana ściana z tajemnicą - wśród "czekoladowych" kostek ukrywa drzwi do przebieralni. Autorzy projektu nie chcieli robić w korytarzu zwykłej garderoby ze szklanymi lub drewnianymi drzwiami. Dlatego dodali odrobinę miękkości do wnętrza, ponieważ w salonie było nadmiar "zimnych" materiałów, takich jak szkło, drewno, czarny łupek.

Potrzebne były również techniki dekoracyjne, aby wizualnie rozszerzyć przestrzeń, a nie pozwolić jej na zwężenie. W końcu garderoba wchodzi do korytarza i "zabiera" centymetry kwadratowe. Ściana z makaronu podczas pracy nad projektem została przesunięta nieco dalej w stronę salonu. Ze względu na powiększenie pokoju dziecięcego było miejsce na dużą łazienkę i garderobę. Ale dzięki interesującym rozwiązaniom architektonicznym nie ma poczucia, że ​​salon musiał zrobić miejsce.

Architekci nazywają styl tego mieszkanka miękkim minimalizmem, wyjaśniając, że w tym projekcie użyto minimum geometrycznych kształtów, ale użyto wielu różnych materiałów. Całe wnętrze zbudowane jest na kontraście form i faktur. Materiały dobiera się tak, aby zacieniały się i uzupełniały. Tylko w salonie, dosłownie w promieniu dwóch metrów, drewniana podłoga z białego dębu, czarna płyta wyłożona podłogą w kuchni, ściana pokryta białą skórą, ciemna powierzchnia ściany wyłożona Macassarem i oczywiście szklany sześcian otaczający łazienkę. Architekci podzielili materiały w tym mieszkaniu według elementów. Drewno i ciepło w materiałach - elementy ziemi; niebieska szklana kostka - element wody; jasne czerwone drzwi szafek kuchennych - element ognia. Takie jest feng shui w stylu minimalizmu.

Amalia Talfels: "Staramy się robić każdy obiekt w nowy sposób, ale nasze zasady pozostają niezmienione, staramy się pracować z formą, aby były proste i logiczne rozwiązania architektoniczne, w tym wnętrzu dodaliśmy ciepłe kolory, trochę złocenia, egzotyczne materiały, ponieważ sam minimalizm zmienia się już daleko od zimnych materiałów, takich jak szkło i metal "

Opinia klienta: "Wszystko zaczęło się od tego, że naprawdę spodobał nam się dom Amalia Talfelsktóry został opublikowany w czasopiśmie SALON-wnętrze, a nawet otrzymał "Nagroda architektoniczna "w 2003 roku. Po odwiedzeniu domu Amalii Genrikhovny byliśmy przekonani, że nasze wyobrażenia o tym, jaka powinna być architektura, pod wieloma względami są zbieżne: w pracy nad projektem mieszkania poszliśmy do coraz bardziej prostych form. architekci pracowni zaproponowali wykonanie niezwykłych witraży na suficie, aw salonie - fantazyjną szafę, a następnie przeszli przez plan z czerwonym ołówkiem i pojawiło się geometryczne wyrównanie, którego tak bardzo chcieliśmy. "

Akcesoria do filmowania dostarczone przez galerię Sztuka życia, salony Roche Bobois, Ligne Rosetpokój z pościelą zazdrość