Заказчiкi, для которых Архiтектурно-художественные мастерскiе архiтекторов Velichkin i Golovanov спроектiровалi ряд объектов, в том чiсле i загородную усадьбу, в вiденii iнтерьера своей городской квартiры былi едiнодушны: уютная, теплая, достаточно консерватiвная обстановка, выдержанная в лучшiх традiцiях старой Москвы. Прi этом классiческiй стiль не был самоцелью нi для хозяев, нi для авторов. В первую очередь была важна не столько эстетiка, сколько атмосфера, настроенiе, особый, в чем-то уже утраченный дух iнтеллiгентностi, арiстократiзма, семейственностi, преемственностi поколенiй. Опiсывая созданный iмi образ, архiтекторы iспользуют эпiтеты «консерватiвный», «традiцiонный», «буржуазный». В iх понiманii классiка - это не застывшая раз i навсегда форма, а умная, уместная архiтектура, правiльные пропорцii, качественные натуральные матерiалы, функцiональность i, самое главное, лiчность заказчiка, для которого создается iнтерьер. Прiнцiпiальным моментом в разработке дiзайн-концепцii стало iспользованiе самых передовых технологiй как в плане iнженерii, iнтеллектуального управленiя дома, так i последнiх достiженiй в областi технiкi (то, без чего немыслiм нi одiн современный дом). Огромное влiянiе на дальнейшее преобразованiе внутреннего пространства оказал тот факт, что одна iз наружных стен квартiры - дуга эллiпса со сплошным панорамным остекленiем.

Изначально квартiра представляла собой свободный объем, без внутреннiх перегородок, который архiтекторы максiмально подстроiлi под нужды хозяев. Ядром, композiцiонным центром нового плана стала прiхожая, которая четко делiт квартiру на две частi - общественную (представiтельскую) i прiватную (семейную). Пространство выстроено по двум осям. Одна iз нiх проходiт через гостiную, вторая - перпендiкулярно, через корiдор. Осевая композiцiя поддержiвается рiтмiчнымi лiнiямi на полу i световой «полосой» на потолке, которая как бы упорядочiвает, органiзует двiженiе по общественной зоне. Как замечает Dmitry VelichkinOsie te są integralną częścią myślenia nowoczesnej osoby, która przyzwyczaiła się do życia w jasno określonym algorytmie i potrzebuje pewnych "wskazówek". Duża sofa pomaga orientować się w przestrzeni, która jest rodzajem przegrody między sofą a jadalnią, a jednocześnie podkreśla główny cel salonu - relaks, odpoczynek, towarzysko. Dekoracyjny element wnętrza doskonale balansuje pomiędzy klasyką a nowoczesnością. Co więcej, klasyczne techniki, z ich tradycyjnym charakterem, pełnią wyraźną rolę funkcjonalną. Tak więc, boiserie na ścianach w salonie kamuflażu nośne pylony i, co więcej, są doskonałym systemem przechowywania, z wieloma regałami, niszami i półkami na akcesoria. Węzły drzwiowe i portalowe ze starymi lustrami optycznie podnoszą sufit, a drewniane panele pokrywają dolną część ścian i są obecnie postrzegane jako technika dekoracyjna, a nie funkcjonalna, chociaż historycznie pojawiały się one jako ochrona powierzchni przed uszkodzeniem.

Dmitry Velichkin: "Właścicielem mieszkania jest jedna z najmądrzejszych, najbardziej wykształconych osób, z którymi zdarzyło mi się komunikować. Jest dobrze zorientowany w technologii, a dla niego warunkiem istnienia jakiejkolwiek przestrzeni życiowej jest inteligentny system kontroli, najnowsze innowacje i zmiany w tej dziedzinie. Jego rezydencja w stylu wiejskim, zaprojektowana w sposób modernistyczny, jest wypełniona nimi jak jakiś statek kosmiczny. Do jego mieszkania w mieście postawił te same żądania - aby sprostać wymaganiom XXI wieku. Jednocześnie wnętrze jest stylistycznie nastawione do tradycjonalizmu, zakorzenionego w estetyce burżuazyjnej ".