dwupoziomowy strych o powierzchni 90 m2 (centrum Sankt Petersburga) Andrey Kurochkin Mały pokój na poddaszu, który został zmieniony nie do poznania. Znacznie powiększona przestrzeń powstała wokół okrągłej hali

Przechodząc przez galerię

Zdjęcie: Peter Lebedev

Tekst: Andrey Krys

Architekt: Andrey Kurochkin

Journal: (53)

Często architekci uważają, że główną przeszkodą dla całkowitej wolności jest presja zewnętrzna: tylko w jej braku można dać kreacji maksymalny stopień twórczej wolności, znaczącej i estetycznej integralności. Podczas tworzenia tego apartamentu w Petersburgu, "przeciwnik" nie był - i to jest najważniejszy czynnik sukcesu: profesjonalizm, artystyczna atmosfera, nieskrępowana żadnymi ramami, pozwoliły zrealizować projekt w zadziwiający sposób W pracach nad projektem istotną rolę odegrało zadanie spełnienia minimalnego budżetu. Jednocześnie ważne było, aby nie przekształcać pracy w rutynowy remont mieszkania, którego znaczenie nie jest niczym więcej niż aktualizacją codziennych sytuacji. Niewielki pokój na poddaszu to zwykły, dość standardowy apartament "materiał" w centrum Petersburga. Osiąga się to dzięki starannie dobranym elementom wnętrza z kamienia naturalnego, stali nierdzewnej, szkła. Projekt ogrodzenia balkonowego został zapożyczony od włoskiego architekta Gaetano Pesce i przynosi dodatkowe, nadające się do gry znaczenie, będące szczerym cytatem z nowoczesnego wnętrza paryskiego mieszkania. Dzięki stosunkowo skromnemu niedrogiemu mieszkaniu daje wrażenie wysokiej jakości, stylowego i wyróżniającego się wystrojem lokalu. W mieszkaniu celowo brakuje mebli: sofa raczej nie jest przedmiotem użytkowym, ale kształtem, który dobrze pasuje do geometrii przestrzeni. Brak mebli zwraca fortepian: balkon, na którym się znajduje, jest postrzegany jednocześnie jako rodzaj sceny. Łazienka, która zajmuje pozornie nieproporcjonalnie duży obszar w stosunku do reszty lokalu, ma na celu potwierdzenie niechęci właścicieli apartamentów do liczenia się z brakiem miejsca. W przeciwieństwie do reszty przestrzeni, jest on wykonany w bogatych czerwonych kolorach, tworząc nieco udramatyzowaną, teatralną atmosferę, która działa na ogólny obraz mieszkania. W związku z tym autor skupił się na organizacji przestrzeni jako takiej. To przede wszystkim odpowiedział na pilne zadanie, aby ponownie zaaranżować dane planowanie. Z drugiej strony potrzeba takiej reorganizacji stała się dla architekta i wiodącej zasady stylistycznej projektu. Mówi się tu o braku deklaratywności: sama przestrzeń ustawia objętość, kolor, styl.