Autor projektu Boris Uborevich - Borovsky: "Ten projekt jest rodzajem pomostu między przeszłością, teraźniejszością i przyszłością, historią jednej rodziny, historią ich wnętrza: tym, co było i co się stało"

Kiedy przed świtem 2000 roku, kiedy architekci pod przewodnictwem Borisa Uborevicha-Borowskiego wykonali pierwszy projekt dla tego klienta, high-tech było modne. Szkło, metal, charakterystyczne elementy - architekci aktywnie wykorzystali techniki tkwiące w tym brutalnym stylu. Eksperymentowanie z kolorem. Niebieski, żółty, czerwony, fioletowy, zielony - niepohamowana paleta, odważna, jak wszystko, co działo się w tym czasie w rodzimym gatunku wnętrza. Klienci szukali siebie, architekci omijali drogę, szukali metody autora i zdobyli doświadczenie. Wszystkie tematy były nowe, wszelkie pomysły trafiały do ​​"pieca" twórczej myśli. "To było jasne, awangardowe wnętrze w duchu czasów", wyjaśnia Boris, "Ale minęło piętnaście lat. Klient kupił mieszkanie obok i ponownie zaprosił nas do zaprojektowania zjednoczonej przestrzeni. Zadaniem było stworzenie solidnego wnętrza, integrującego nowy obszar z poprzednim tomem. Oczywiście nie było sensu grać w historię high-tech. Klient zmienił się, stał się inny, jego dzieci dorastały, zmieniły się jego wyobrażenia o wnętrzu i środowisku mieszkalnym jako całości. I się zmieniłyśmy. Trzeba spojrzeć na moją pracę różnymi oczami, pod nowym kątem, z poziomu wiedzy i doświadczenia, które mamy teraz. "

Ale coś ze starego projektu było przydatne w nowym życiu - niektóre elementy zostały pozostawione przez architektów. "Uznaliśmy, że niektóre decyzje są odpowiednie na dziś", kontynuuje Boris. "Na przykład klatka schodowa. Jej forma artystyczna była istotna, a teraz wciąż wygląda nowoczesnie i dynamicznie. Opuściliśmy strukturę wspierającą i sfinalizowaliśmy tylko szczegóły. Utrzymywaliśmy również okrągłe linie, pozostawiając łukowatą ścianę między salonem a jadalnią. Trzeci punkt to zakres kolorów. Temat koloru w nowym wnętrzu, a także w poprzednim projekcie, jest istotny i bardzo ważny. " Reszta przestrzeni całkowicie zmieniła obraz. Autorzy projektu wzięli pod uwagę życzenia i preferencje wszystkich gospodarstw domowych. Fakt, że apartament łączył różne pokolenia rodziny, znacząco wpłynął na styl w ogóle. "Jak już powiedziałem, dzieci dorastały, ale nadal mieszkają z rodzicami" - zauważa architekt - "każdy z nich ma własne potrzeby. Dlatego zatrzymaliśmy się na kompromisową wersję koncepcji mieszania stylów. Przestrzeń najstarszej córki to rodzaj mieszkania w mieszkaniu: sypialnia - salon, łazienka i garderoba, tyle że nie ma kuchni. Jego wnętrze jest podkreślane przez młodzież, śmiałą w porównaniu do raczej konserwatywnej scenerii części macierzystej. W pokoju najmłodszego syna pojawiają się motywy nastoletnie. Dzięki różnym rozwiązaniom, klasycznym i nowoczesnym technikom, bogatej kolorystyce, stworzyliśmy wnętrze, które w pełni spełnia potrzeby rodziny na tym etapie swojego życia. "