Majakowski w Petersburgu był pomyślany jako znakomity konceptualny bar dla czytelników. Mieści się w zabytkowym budynku z dużymi łukowymi otworami, wysokimi, wydłużonymi oknami i sklepionymi sufitami. Nie można było nie wziąć pod uwagę takiej architektury. Kolumny podtrzymujące łuki są podświetlone kolorem, a wszystkie elementy zamówienia są malowane jednokolorowo. Kolor pomógł połączyć obszar baru z restauracją. Wnętrze zostało stworzone w kontraście. Klasyczny kryształowy żyrandol wisi na tle obiektów sztuki współczesnej, obok olbrzymich chromowanych reflektorów, krzesło Nemo Fabio Novembre stoi jak wielki popiersie na kredensie. W barze można zobaczyć stare butelki po alkoholu, zabytkowe popielniczki, mały czerwony fortepian i stosy książek. Na ścianach są kolorowe zabytkowe ekrany z motywem przypominającym epokę awangardy, ciężkie zasłony ze złotymi wzorami i instalacje z artefaktów życia pisarskiego: maszyna do pisania, skrzynie, gramofon i oczywiście książki. Słynny wiersz Władimira Mayakowskiego "Chmura w spodniach" z 1921 roku z autografem umieszczony jest w ramie na ścianie.