Przedsiębiorca, osoba kreatywna, mistrz srebra, Lino Sabattini nazywa swoje studia "projektowaniem artystycznym" lub "użytkowym", "użytecznym" sztuką

Przechodząc przez galerię

Tekst: Angelina Vin

Journal: N1 (79) 2004

Srebrna zastawa stołowa należy do różnych obszarów działalności artystycznej: projektowania produktu, rzemiosła i sztuki. I nie należy do żadnego z nich całkowicie. Przedsiębiorca, człowiek kreatywny, mistrz srebra, Лино Сабаттини nazywa studia "sztuką" lub "utylitarną", "użyteczną" sztuką. Na początku swojej kariery Lino pracował w warsztacie w pobliżu jeziora Como - miejsca, w którym zrobili miedzianki. W 1955 r. Przeprowadził się do Mediolanu i założył laboratorium do eksperymentów ze srebrem. Tajemnicą jest, że zamiast czystego srebra, zawsze używał stopu brązu pokrytego warstwą srebra przez galwanizację. Ten tani "proletariacki" materiał został w ten sposób przekształcony w arystokratyczny. W Mediolanie Лино Сабаттини Poznał Joe Ponty'ego, wielkiego architekta i projektanta XX wieku, aw 1957 roku Joe Ponty zorganizował wystawę swoich potraw w Paryżu. W latach 1956-1963 Lino pracował jako dyrektor artystyczny. CHRISTOFLE ORFEVRERIE. W tym samym okresie zaprojektował naczynia dla ROSENTHAL, NAVA и ZANI&ZANI. Сабаттини был первым в Италии, кто стал делать серебряную посуду совсем не такой, какой человечество воспринимало ее на протяжении столетий: ренессансные изгибы, барочный декор, излишества рококо. Он открыл красоту в самых простых формах, освободив их от всего лишнего - "шелухи" вычурного декора. На Сабаттини очень сильно повлияли идеи гениальных дизайнеров "Баухауза". Кофейный и чайный сервизы Fenice и вазы Stele - всего лишь ясно очерченные линии и строгий геометрический силуэт. В 1964 году Сабаттини организовал предприятие Argenteria Sabattini в Бреньяно, известное сейчас на весь мир. Знаменательными вещами того периода стали соусник Estro (1977 г.), столовые приборы и сервизы Instrumenta (1978 г.), где проявилось влияние органического дизайна. В свои 78 лет Лино Сабаттини nadal dokonuje odkryć. Teraz przywiązuje znacznie większą wagę do plastyczności podmiotu i właściwości dotykowych niż do obrazu wizualnego. "Uczyłem się od wielkich Skandynawów Tapio Wirkkala (Tapio Wirkkala) i Alvara Aalto (Alvar Aalto), a teraz zwróciłem moją uwagę na Afrykę" - zauważa mistrz.