Dom, wyłożony złotym ochrą, zwieńczony frontonem, od głównego wejścia wygląda jak włoska willa: symetryczna kompozycja, surowe rytmy dwóch bliźniaczych toskańskich kolumn, zwięzły wystrój. Ale prostokątna objętość widziana z tego punktu to tylko początek historii. Musimy wspiąć się po schodach, przejść przez hol i salon przymocowany na jednej osi, skręcić w prawo do jadalni i wyjść na wewnętrzny dziedziniec. Tam okazuje się, że dom jest większy niż wydawało się na początku: za fasadą znajduje się umiejętnie ukryte jedno skrzydło, położone pod kątem około 100 stopni do głównego budynku. Zaprojektowano tutaj teren rekreacyjny: na parterze znajduje się basen, siłownia, sala rekreacyjna, a na drugim sala bilardowa i sala kinowa. Tutaj, z dala od komnat mistrza, są pokoje dla żywych pracowników. Drugie piętro głównego budynku to prywatne terytorium właścicieli.

W formach architektonicznych domu (a częściowo w decyzji basenu) można prześledzić historię palladianizmu - od samego Palladia do mistrza rosyjskiego klasycyzmu, N.A. Lwów i "ostatni palladian" XX wieku I.V. Zholtovsky. (Andrea Palladio urodził się w czasach późnego renesansu, ale w swojej pracy głosił styl przyszłości - klasycyzm.) Jednak autorzy projektu nie postawili sobie za cel dodania encyklopedii rosyjskiego palladianizmu. Ta praca jest rodzajem "fantazji na ten temat", stworzonej w odpowiedzi na prośbę klientów, wielbicieli klasyków. "Zastanawialiśmy się nad tym, jak połączyć nowoczesną interpretację włoskiego renesansu z nieważkością art deco", wspomina Natalia Yudina, a właściciele chcieli zobaczyć ten styl we wnętrzu: łączy w sobie wewnętrzność z wdziękiem i jest bliski teraźniejszości. Udało się. " Wspaniałe podwójne światło przedniej części domu podkreślają wysokie okna, żyrandole ze szkła i szkła Murano oraz kute schody. Materiały wybrane przez autorów do tego wnętrza mówią o jego statusie: jest to marmur Emperador Dark, jest opalizujący, jak perła, dekoracyjne pokrycie ścienne, jest to jedwabna tapicerka mebli tapicerowanych. W sypialniach wzrasta motyw glamour: są kontrasty, dramat. Tak więc, w jednym z nich - panel ścienny w kolorze czarnym - tapeta przypominająca dotykowe futro, czarne kryształowe wisiorki, jasny srebrny w wykończeniu lustrzanej ramki. Jeśli przyjrzymy się bliżej wnętrzu, zobaczymy, że oprócz Art Deco, inne style są w nim rozpuszczone organicznie. Na przykład meble do jadalni i stoliki do kawy w salonie są nowoczesną wersją Ludwika XV. A w tapicerce sofy klasyczny francuski ornament został ponownie zinterpretowany w nowy sposób. Ogólnie rzecz biorąc, autorzy traktują klasykę z łatwością, a tu leży jedna z głównych tajemnic magicznej atmosfery tego domu.