Nazwa samego miasta jest starożytna, pochodzi od celtyckiego (II wne) oznaczenia urzędu celnego. Można więc powiedzieć, że biznes i Zurych są nawet historycznie o tym samym.

Samo miasto jest tak solidne jak współczesne. Kiedyś centra biznesowe były budowane z ciężkich, pompatycznych, ponurych budynków w stylu starożytnych pałaców. Nowoczesne drapacze chmur ze szkła i stali, apologeci futuryzmu, przypominają ilustracje science fiction. Zurich Financial District (Business District) z drugiej grupy. Pieniądze tutaj są wykonane w niezwykle minimalistycznym otoczeniu.

Aby od razu poczuć lokalny styl biznesowy, warto zatrzymać się w jednym z designerskich hoteli. Na przykład w Hotelu Greulich. Od centrum biznesowego dzieli go 1,5 km.

Jedna trzecia mieszkańców Zurychu to obcokrajowcy, głównie Niemcy i Włosi. Nic dziwnego, że hotele tutaj są tworzone przez wielonarodowe zespoły. Hotel Greulich został zaprojektowany przez architektów Markusa Schaefle, Franza Romero, projektanta Jeana Pfaffa i architekta krajobrazu Guntera Vogta. Wcześniej, gdzie znajduje się hotel, był budynek mieszkalny z warsztatami artystów. Romero i Sheffle bez twarzy zmieniły się - stworzyły zakrzywioną, przypominającą wstęgę linię fasady, pryszczatą fakturę, przypominającą skórę węgorza. Za fasadą znajduje się tylko 18 pokoi (dlatego lepiej jest pomyśleć o wcześniejszej rezerwacji, często nie ma miejsc i nie jest to przewidziane) i minimum miejsc publicznych - lobby, restauracja i palarnia cygar.

Wnętrza zaprojektowane są w spokojnych, neutralnych odcieniach, z naciskiem na naturalne materiały, przede wszystkim drewno. Pierwszą z nich jest fakt, że Jean Pfaff, projektant odpowiedzialny za wnętrze, był aktywnie zaangażowany w malowanie w przeszłości w duchu naszych lat sześćdziesiątych - śnieżnobiałe tła i samotne, przemyślane kompozycje. Monochromatyczny w Pfaff - moda. Drzewo jest raczej częścią wschodniej - mianowicie japońskiej - estetyki. Indywidualne rozwiązania wnętrz, takie jak zagospodarowanie pomieszczeń, a nawet bardzo niskie łóżka, przypominające futony (materace bawełniane, na których spali Japończycy), również przemawiają do Japonii.

Pokoje wychodzą na taras, z którego można dostać się ... do lasu. Tak, tak, do prawdziwego lasu, brzozy. To właśnie w białych brzozach architekt krajobrazu Günther Vogt postanowił zasadzić wewnętrzny dziedziniec hotelu - ich biało-szary kolor był w harmonii ze srebrno-brązowym otoczeniem.