Markietowanie to ta sama mozaika, ale nie z kawałków szkła, ale z drewna. Pierwsi starożytni Egipcjanie zaczęli stosować tę technikę: dekorowali sarkofagi rysunkami z płyt z drewna bukszpanu i żelaza. Greccy mistrzowie nauczyli się zmieniać kolor drewna poprzez gotowanie go w farbie. Rozszerzyło to paletę i umożliwiło stworzenie znacznie bardziej złożonych obrazów. Ale prawdziwy renesansowy drzeworyt na drewnie (intarsje można odszyfrować) dotarł do renesansu. Włosi byli najbardziej zręczni. Szczególnie znani mistrzowie Sieny. Jedna z nich, Mattia Nanni, stworzyła mozaikowy obraz Matki Boskiej, pod względem subtelności wykonania i bogactwa kolorów, nie ustępuje odręcznie. Później ta sztuka rozprzestrzeniła się szeroko w całej Europie.

Inlay ponownie stał się modny w 17 wieku. Meble zrobiły wtedy bujną, lepszą i ozdobioną impulsem. Marketerzy stworzyli niesamowite obrazy - martwe natury, pejzaże, historyczne płótna. Ich prace wyróżniały się tak artystyczną umiejętnością, że zaczęto je utożsamiać z malowniczymi. Pojawili się pierwsi mistrzowie, którzy wymyślili własny, niepowtarzalny styl, zapamiętali, stali się sławni, przeszli do historii.

Przede wszystkim jest to francuski producent mebli, Andre Charles Boule. Uwielbiał inkrustowaną skorupę żółwia połączoną z róg, kością słoniową i hebanem. Najbardziej znanym mistrzem XVIII wieku był włoski Giuseppe Majolini. Studiował stolarnię, pracując jako stolarz w klasztorze i otworzył warsztat po przeprowadzce do Mediolanu. Majolini nie był obojętny na egzotyczne lasy. Używał nie tylko drewna naturalnych odcieni, ale także wielobarwnych talerzy: niebieskich, zielonych, w celu uzyskania doskonałego efektu malarskiego. Mistrz otrzymał pożądany kolor poprzez obróbkę powierzchni solami mineralnymi. W jednej pracy mógł łączyć ponad osiemdziesiąt różnych gatunków drewna. Być może jednak został przekroczony przez naszego współczesnego Mario Morigiego, który stworzył stół ozdobiony sześcioma milionami wzorów (długość stołu to 85 metrów).

Markietowanie jest inne. Płytki można przylutować do powierzchni (to się nazywa intarsja) lub nałożyć na nią (i to już jest zwrócone). Płyty są fornirowane (cienko cięte) z drewna. Maszyna do jej produkcji wynaleziona w XVI wieku. Zgodnie z zasadą pracy przypomina ostrzałkę - drewno "rozciera się" na cienkich prześcieradłach. Z nich są formowane części o pożądanym kształcie, które są utrzymywane razem z klejem. Niemal wszystkie fabryki, dziedziczące tradycje, przede wszystkim włoskie, wykorzystują intarsje do tworzenia klasycznych mebli. Jako podstawę używają drewna orzechowego, a wkładka może być bardzo różna, od egzotycznego drewna po australijskie masy perłowo-perełkowe.