Willa przeszła na emeryturę w jednym z rezerw półwyspu krymskiego, otoczonego górami, winnicami i sosnowymi lasami. Budynek znajduje się na wzgórzu, z którego otwiera się wspaniała panorama: niekończąca się przestrzeń rozciągająca się za horyzontem i miasto rozpływające się w mgle, spływające kaskadą do morza. "Całe wybrzeże jest widziane z góry" - zauważa autorka projektu, Tatiana Boronina. - Miejsca tutaj są oszałamiające i bardziej przypominają przybrzeżne miasta Francji lub Włoch. Właściciele chcieli, aby ich dom przypominał bardziej europejską willę, niż jak zagrody, a temat Riwiery Francuskiej powstał logicznie. "

Czteropiętrowy budynek z balkonami, ozdobiony balustradą, rozłożył całe ciało w kierunku morza. Wokół rozciąga się malowniczy park z brukowanymi ścieżkami i basenem w centrum działki. Piaszczyste ściany i klasyczna architektura sprawiają, że dom jest ekologicznym elementem otaczającego krajobrazu. W parku architekci zorganizowali kilka miejsc rekreacyjnych, w których można się ukryć przed palącym południowym słońcem. Z tarasu sąsiadującego z rezydencją otwiera się piękny widok na basen. Organizacja wewnętrznej przestrzeni jest prosta i wygodna. Parter zajmowały dzienne zajęcia połączone z sąsiednim terenem: przestronny salon-kino z oknami wychodzącymi na ogród, kuchnia, kolekcja win i kompleks uzdrowiskowy. Wieczorem życie domowników przesuwa się do wewnątrz. Na piętrze powyżej jest parada, spektakularnie udekorowana na przyjęcie gości. Ostatnie piętra tradycyjnie odpowiadają potrzebom właścicieli. Oto prywatne apartamenty: gabinet, łazienki, przestronne sale i, oczywiście, sypialnie z dostępem do dużych otwartych balkonów.

Wyrafinowane, nieważkie wnętrze pozwala właścicielom czuć się komfortowo i swobodnie w klasycznej dekoracji. Autor świadomie odmówił ciężkich, gęstych faktur i kombinacji kolorów. Kolor wnętrza jest inspirowany światłem. "Chcieliśmy przekazać za pomocą skali kolorów wrażenie południa, gdzie jest dużo słońca i światła" - mówi Tatiana. Jasne ściany, polerowany marmur, światło słoneczne wylewające się z dużych okien wypełniają dom powietrzem i refleksami. Jako akcent, czarny kolor został wprowadzony do wnętrza jadalni, ale - jako antyteza bieli - podkreślał tylko naturę światła. Największe odchylenie od ogólnego tematu pozwoliło się tylko w pokoju dziecięcym. Eksperymentowaliśmy w nim nie tylko z kolorem (fuksja dodana do głównych, miękki niebieski), ale także ze stylem, rozcieńczając pomieszczenie malowanymi meblami w duchu weneckim i przezroczystymi obiektami z pleksi.