Vincent Darrée, paryski dekorator, autor fantastycznych projektów i surrealistycznych mebli. Pracował dla Yvesa Saint Laurenta, w Pradzie, w 1995 roku poznał Karla Lagerfelda i wyjechał do Chloé, a następnie do Fendiego, był głównym projektantem Moschino i dyrektorem artystycznym Emanuelem Ungaro. Świat mody nie zepsuł się, ale tylko rozwinął jego przekonania i smak.

Vincent Darre z Dmitrijem i Leną Lensky w Wonderful Store, Krsanodar.

Koneser francuskiego życia artystycznego XX wieku, genialny scenograf i kolekcjoner Vincent Darré doskonale zna historię tego tematu i jak go stworzyć. Jesienią 2017 roku po raz pierwszy pojawił się w Rosji, w Krasnodarze, w ramach Wonderful Design Week, z inicjatywy sklepu Wonderful.

Powiązane: Hotel Le Montana. Długo oczekiwane arcydzieło Vincenta Darre

O NOWOCZESNEJ DECORZE FRANCUSKIEJ Francuzi są bardzo kontrowersyjni. Chcą wszystkiego od nowa, a potem odrzucają to nowe. Nasze samokrytyczne podejście jest motorem postępu, generuje pomysły, zawsze jesteśmy za i przeciw. Dzisiaj wystrój we Francji jest bardzo pożądany. Staje się ważniejszy niż moda. Teraz jest 12 najbardziej wpływowych projektantów we Francji, którzy grzmią na całym świecie. Dowodzi to zainteresowania Amerykanów i obcokrajowców ogólnie francuskim smakiem, co jest oczywiście wyjątkowe. Dzisiejsza moda jest określana przez projektantów z silnymi indywidualnymi manierami. Bismuth, Joseph Diran, w Ameryce niesamowite projekty zostały wykonane przez Pierre Jovanovic, Charles Zahn ma bardziej orientalny smak, a teraz pracuje bardziej w Los Angeles niż w Paryżu. Oczywiście wszyscy na ustach Tristana Ohera. Gdybym został poproszony o wybór projektanta, który by zrobił mój dom, oddałbym każdą z żywych francuskich gwiazd po pokoju. Bracia Bismut - jadalnia, łazienka - Joseph Diran, salon, w którym byłby Pierre Jovanovic. Powierzyłbym moją sypialnię Louisowi Laplace'owi. Boudoir zajmie Shahana Minassiana. India Madavi projektuje hol wejściowy, ponieważ uwielbia kolor. Pokój dla przyjaciół zostanie przydzielony Rudolfowi Parantowi.

Powiązane: Stefan Parmantier: Calm Luxury

Mówiąc poważnie, w porównaniu z projektantami mody, dekoratorzy czują się pewniej. Gromadzimy się na wystawach, aby wspólnie zaprezentować społeczeństwu, czym dziś jest sztuka - "sztuka życia po francusku". Podoba mi się to, że na tych wystawach stoję ramię w ramię z projektantami, którzy mają zupełnie inny gust. Nie jestem w stanie wykonać ani minimalistycznych obiektów, ani minimalistycznych wnętrz. Tak jak nie są w stanie robić tego, co robię.

MÓJ DOM Typowy paryski apartament znajduje się na Rue Royale, w symbolicznym miejscu francuskiej sztuki dekoracyjnej. Dzięki temu wnętrzu z przyjemnością utworzę historię. Każdy pokój jest zaprojektowany jako podróż. Jadalnia nazywa się Jardin Carnivore ("Ogród Mięsożerny"), a sypialnia to Ciel d'Orage ("Stormy Sky"). Lubię mieszać stare i nowe. Dom łączy moje subskrypcje sławnych rzemieślników i artystów. Oczywiście, cieszę się, że mogę z rzędu opusować się dziełami najlepszych. Ściany jadalni pokryte są freskami, ręcznie robionymi przez wykwalifikowanych rzemieślników, lustra to dzieła Manueli Paula Cavaliera, którzy pracują ze złotą folią. Markiery słomy na blacie wykonała Lison de Cohn, dziedziczka słynnej epoki Art Deco Andre Gru. Chodzi o to, że ludzie nie przychodzą tutaj jako galeria, ale w mieszkaniu w Paryżu, gdzie wszystko można kupić.

Lustro mojego przyjaciela Mathiasa Kisa wisi nad starą szafką z ciekawskimi rzeczami. W moim gabinecie leży parkiet dębowy, jest stół Maison Jansen (w latach 60. Jacqueline Kennedy poprosiła Stephana Boudina (Maison Jansen) o dekorację Białego Domu, który był tym samym stolikiem co ona) i krzesła z pleksiglasu - autentyczne włoskie przedmioty z lat 60. yo Żaluzje, konsole i wszystkie wykończenia są arkuszami aluminiowymi. Kąpiel - Boffi, ale kanalizacja jest podawana w przeciwieństwie do autentycznej tapety z 1930 roku. Ja sam wymyśliłem obraz korytarza: fasady o zniekształconych proporcjach i światłach, typowe dla Rue Royale.

Moi idole Podziwiam wiele postaci, których sława rozkwitła w latach przedwojennych. Elsa Schiaparelli jest moją muzą, dobrze znałem jej córkę. Styl Schiaparelli przyciągał takich bohaterów jak Jean Cocteau, Jean-Michel Franck (to on zaprojektował butik Schiaparelli na Place Vendome). Dali narysowała dla niej strój z homara, na podstawie którego zrobiłem szafę. Interesowałem się księciem i księżną Noay, znanymi patronami sztuki, patronami surrealistów - artystami, poetami, reżyserami. Zeszłego lata na festiwalu Yeré miałem do dyspozycji salę Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Tulonie i chciałem złożyć hołd pamięci Marie-Laure i Charles of Noai. Chciałem przekazać atmosferę opuszczonego pałacu, opuszczonego domu ... Początkowo kupowali sztukę z XVIII-XIX wieku, a potem przeszli do awangardowych artystów, pokazałem tę mieszankę na ścianach sali, a także dodałem własne meble.

Interesuje mnie Jacques Doucet. Słynny projektant mody był błyskotliwym kolekcjonerem XIX wieku na początku swojej podróży. Potem przygotował się do zawarcia małżeństwa z dziewczyną z dobrego towarzystwa i urządził swój dom najlepszymi dziełami epoki: na ścianach wisiały meble z Picassa, De Chirico, Rousseau, Jean Lyursy, stoły, krzesła, ekrany Eileen Grey, meble z warsztatu Martine (wnętrze Paula Puarre). nazwany na cześć jego córki). Pierre Berger i Yves Saint Laurent podeszli do idei Jacques'a Douceeta i zaczęli kolekcjonować sztukę. Ponadto w ich kolekcji było wiele rzeczy Jacques'a Douceta. Później, po śmierci Yvesa Saint Laurenta, Pierre Berger zorganizował aukcję, na której mogli kupić swoją kolekcję, w tym wiele dzieł sztuki należących niegdyś do Jacques'a Douceta.

ZMIANA DEKORACJI Mój dom to moje laboratorium. Nie porównuję się ani z Jacquesem Doucetem, ani z Yves Saint Laurentem, ale wciąż można wyciągnąć jakąś równoległość. Przeprojektowując wnętrza, myślę, że za każdym razem obudowa ma nową twarz. Przez długi czas pracowałem z Karlem Lagerfeldem, regularnie "czyścił" swoją kolekcję, aby pozbyć się tego, na co go zmęczył i zacząć kupować coś innego. W czasie, gdy pracowałem z Karlem, panował w moim domu szabli-szyk. Wszystkie pokoje miały meble z XVIII wieku z widocznymi śladami czasu. W pewnym momencie ja, zainspirowany filmami Godara i innych reżyserów "nowej fali", sprzedałem wszystko i kupiłem rzeczy w jasnych wykończeniach. Potem zdecydowałem się zrobić meble samodzielnie, wszystkie na miarę mojego domu. To było ćwiczenie w dobrym stylu. Później wszystko wystawiłem na aukcję w domu aukcyjnym Piasa. Najbardziej utalentowany Pierre Le Tan narysował mi okładkę katalogu.

Powiązane: Vincent Darré: Thierry Lasry Boutique w Paryżu

Hotel Montana. Projektant chciał, aby pokój w hotelu wyglądał jak apartament w Paryżu, ale należał do Pabla Picassa lub Serge'a Ginzburu.

EPATA I NIEZGODNOŚĆ Uwielbiam styl pracy, w którym trzeba wytężać znajomych i sprawić, by ze mną pracowali. Na przykład Hotel Montana powstaje we współpracy z architektem Elizabeth Lemercier. Czarna fasada hotelu była niespodzianką dla paryżan, a nawet wywołała skandal, ponieważ w Paryżu nie ma czarnych fasad. Popularna była w latach czterdziestych XX wieku, w klubie "Montana", była odwiedzana przez egzystencjalistów, surrealistów. Kiedyś moja matka poszła tu tańczyć. Ze zdumieniem dowiaduje się, że zajmowałem się dekoracją tego konkretnego budynku, pamiętając, że w tych murach zrobiłem wiele piruetów. Moim pomysłem było dać obcokrajowcom klucze do ich mieszkań. Każdy pokój to mieszkanie ekscentrycznych paryżan, którzy uwielbiają kolory, faktury, wspomnienia, niebanalne rzeczy. Artysta, poeta, ilustrator, surrealista Christian Berar mógł mieszkać w takich pomieszczeniach. Każde piętro na każdym piętrze ma unikalny układ. Każdy pokój ma swoją własną formę, nie ma powtórzeń. Chciałem przełamać modernistyczną architekturę, pozwolić na barok we wnętrzach. Ściany zostały rozwiązane tak, jakby Picasso był tutaj zamknięty i bawił się ze ścianami.

W JAKI SPOSÓB USTALONY PROCES? Ja tylko rysuję - mam asystenta, który tworzy trójwymiarowy model i oczywiście patrzę na prototypy. Pracuję bardzo blisko z rzemieślnikami, mam wiele bardzo różnorodnych powiązań na tym świecie. Myślę, że przyszłość projektowania polega na tym, że meble będą wykonane ręcznie. Przyszłość francuskiego apartamentu jest z pewnością - w dobrze wykonanej ręcznie robocie. Na przykład mam kolekcję "Odrodzenia". Złoty stół "Apollo", bardzo ciężki, ręcznie rzeźbiony z kamienia, inspirowany renesansowymi ogrodami labiryntowymi.

Vincent Darre. Maison Darré. Stół Apollona, ​​zadzwoń. Renesans.

Stół jest wykonany przez Stone Art. Oto lustro "Jednorożca", rzemieślnicy skłonili mnie do idei starożytnej chińskiej technologii wędzonego drewna. Waza "Metafora" kolorowych emalii, wykonana przez Emaux de Longwy, istnieje od 1789 roku. Forma znana jest od lat dwudziestych. Powtórzyłem to i stworzyłem wystrój z mitologiczną stronniczością. Sofa A la francaise. Został nazwany tak, ponieważ grzbiet wykonany jest w formie szczytów, wykonanych w parkach francuskich. Albo lampa Gorgon jest wykonana z brązu i pokryta 25-karatowym złotem. Mam witraże Metropolis, na których pracowali szklarze Vance. Mogą wybrać takie szklanki, które już nie istnieją w przyrodzie: każdy szklany fragment jest absolutnie wyjątkowy. Mam lampę "Pająk" - z dużą kulką wewnątrz i nogami wykonanymi z mosiądzu i lampą "Ważka". Obie rzeczy są wykonane za pomocą technologii, kiedy do szklanki wdmuchuje się miękisz z marmuru. Oczywiście taka praca z materiałami i technikami wymaga szczegółowej wiedzy o możliwościach nowoczesnych warsztatów rzemieślniczych.

Vladin Darra. Dom Darré. Ширма Wykwintne zwłoki.

POWIĄZANE PRZEMYSŁY: KINO I LUSTER Zawsze jestem zajęty wszystkim, co raz zrobiłem artystą filmu Opium poświęconego Jean Cocteau. Jako reżyser został zastrzelony przez Ariela Dombala, Marisa Berenson (córka Elsy Schiaparelli) wcieliła się w postać Marquise Casati, Filipa Katarzyny z Niżyńskiego, samego Cocteau - Gregoire Colena. Później zostałem zaproszony do roli dyrektora artystycznego specjalnego numeru magazynu L'Officiel. Po prostu nie wymyśliliśmy tego wydania! Było tam wiele ilustracji. Kiedy robiłem okładkę, poprosiłem Lagerfelda, aby umieścił wszystkie moje postacie w strojach Chanel. Był to rodzaj oferty czasu, kiedy Jean Cocteau i Chanel pracowali razem. Zarówno w filmie, jak iw magazynie, zostały nakręcone rzeźby mojego przyjaciela, Charlesa Seruyi. Cały magazyn zainspirowany został twórczością Cocteau. I to było wspaniałe, niezapomniane przeżycie.

MOJE ZASOBY Jestem przekonany, że w przeszłości można znaleźć inspirację i energię na przyszłość. Odkąd pochodzę ze świata mody, moim tematem są paralele między modą i sztuką. W latach 1910-1930 Francja była w świetnej formie: artyści, poeci, pisarze i mecenasi sztuki tworzyli wyjątkową kulturę artystyczną. Przykładem może być adaptacja filmowa sztuki "Nieludzkie" Marcela L'Erbiera (1923). Dekoracje Roberta Malle-Stevensa i Fernanda Legera, meble wykonane przez Jeana Lürs'a, Pierre'a Chareau, kostiumy Paula Poireta, dekoracje Rene Lalique, Raymonda Tamplie, bezprecedensowa kolekcja ludzi, którzy reprezentowali kolor inteligencji swoich czasów. Artyści połączyli się, aby stworzyć całkowicie nowoczesne dzieło sztuki. Nawet plakat tego filmu został stworzony przez Fernanda Legera w stylu kubistycznym. We Francji prawie się nie dzieje, że tak wielu wybitnych artystów spotyka się, aby pracować nad jednym projektem. Szkoda. Nie wiem, czy jest coś takiego w Rosji, ale każdy taki przypadek staje się źródłem inspiracji dla wielu pokoleń.

SEKRETY TRANSFORMACJI Zawsze myśl o projekcie jako scenariuszu nowego filmu. Na przykład, gdy zaproponowano mi pracę w hotelu Montana, wyobrażałem sobie, że jestem amerykańskim gościem w Paryżu. Kiedy robiłem mieszkanie Iness Sastr, Hiszpanowi, modelki i aktorki, namalowałem, wyobrażając sobie, że jest to filmowa gwiazda Ava Gardner. Im więcej przeszkód i sprzeczności, tym więcej mocy i fantazji mam. I generalnie okazuje się, że głównie ludzie przychodzą do mnie z pewnymi ekstrawaganckimi pomysłami. Kapryśne przedmioty, takie jak szafki na homary, pojawiają się, gdy wyobrażam sobie, że miliarder poprosił mnie o zrobienie czegoś w luksusowej łazience. I tutaj rysuję meble z formami podwodnego świata. Brałem także "automatyczne pisanie" od surrealistów, często rysuję, odcinając mi głowę. Moja ręka mnie prowadzi.

Butik Thierry Lasry w Paryżu. Temat ludzkiego oka, refrakcja światła i perspektywy powtarza się wiele razy we wnętrzach Vincenta Darré.

EDUKACJA MAMINO Miałem szczęście, że dorastałem w inteligentnym środowisku. Moja matka była bardzo awangardowa, doprowadziła mnie do najciekawszych wystaw i sensacyjnych premier w teatrze. Widziałem zarówno stare, jak i nowe filmy. Dobrze znałem wszystkie kino "nowej fali". Mój starszy brat był namiętnym kamerzystą i zabrał mnie ze sobą do filmów, w których prawie nic nie zrozumiałem i po prostu oglądałem zdjęcia. Ale mój mózg naprawił je, instynktownie gromadząc setki obrazów. Do tej pory widzę życie w techno-kolorystyce lub w ramach czarno-białego filmu. Mam, jak to powiedzieć, bardzo "odrażającą" wizję. Co to znaczy? Kocham wszystkich moich przyjaciół, którzy są piękni, utalentowani i mają wspaniałą wyobraźnię. Słynny zwrot Cocteau "zaskoczyć mnie!" Dźwięki cały czas w mojej głowie. Wszyscy moi przyjaciele to aktorzy, którzy grają pierwsze role. Rzadko biorę życie na poważnie, ale pracuję poważnie. Uwielbiam wakacje, kocham artystów, pisarzy, aktorów. W takim środowisku mam wrażenie, że żyję życiem, o jakim marzyłem. Uwielbiam tańczyć (czasami fajnie jest czuć się jak Fred Astaire)!

O PIENIĄDZE Myślę, że to nie kwestia wystroju, to kwestia charakteru. Większość może mieć swój własny styl, indywidualny i rozpoznawalny. Ktoś pojmany przez ambicje. Czasami pieniądze mogą zniszczyć styl, sprawiają, że ludzie tracą głowy. Nie interesują mnie pieniądze. Jestem zainteresowany wykonywaniem mojej pracy i cieszę się z tej sytuacji. Ale moja sprawa jest wyjątkowa i bardzo rzadka. Zazwyczaj twierdzą inaczej.