Brytyjski projektant Tom Dixon wydał swoją pierwszą kolekcję płytek dla Bisazza. Ta włoska marka kojarzy się przede wszystkim z luksusową mozaiką (co prawda), ale rozwija też inne ciekawe trendy. W szczególności płytki cementowe podłogowe.

Przejrzysta, nowoczesna geometria łączy się ze starożytną technologią płytek cementowych - modny mix w duchu czasów. Autor kolekcji opanował różne odcienie cegły - materiał, z którego powstaje wiele domów w brytyjskiej stolicy. Niektóre ozdoby tworzą efekt objętości, nawiązujący do stylu op-artu. Pęknięte stare płyty, które brukują ulice Londynu stały się owocnym źródłem inspiracji dla Dixona. Krakingowe stare płyty z londyńskich ulic stały się źródłem inspiracji dla Dixona. Proponuje się, aby płytki z wzorem były rozcieńczone monotonicznie. Szary w różnych odcieniach jest jednym z kolorów definiujących kolekcję. Format płytki to 20 x 20 cm, ale program pozwala stworzyć dość dużą ozdobę.

Cementowa powłoka z jasnym, ręcznie wykonanym ornamentem jest produkowana od stuleci w Tunezji, Maroku, Hiszpanii. W europejskich wnętrzach do niedawna takie płytki były używane wyłącznie w celu stworzenia etnicznego stylu. Dzisiaj, w kontekście globalnego zainteresowania rzemiosłem, pradawny produkt powraca do nowego statusu - modnej dekoracji. W tej wielkiej zasługi marki Bisazza i gwiazd zaprosiła. India Madavi, Paola Navone, Jaime Aion, Patricia Urquiola i inni projektanci połączyli starożytną technologię z nowoczesnymi ornamentami.

Płytki Dixon dobrze prezentują się w przestronnych miejskich loftach, w połączeniu z szorstką, nieskażoną fakturą na ścianach.

W tym roku jest kolej na Tom Dixon. Autor zainspirował się rodzinnym Londynem, architekturą i fakturą miasta z tysiącletnią historią. Cegła, spękane płyty i asfalt, kostka brukowa, betonowe ściany z inkluzjami kamyków - wszystko, co zostało nadrukowane w pamięci projektanta, przekształca się w geometryczne wzory. W sumie Dixon stworzył 12 wersji na różnych paletach. Formaty: kwadrat 20 x 20, sześciokąt 20 x 23 cm Uwolnienie kolekcji następuje w 10. rocznicę salonu wystawowego Bisazza w stolicy Wielkiej Brytanii.

57-letni Tom Dixon mocno wspiera swoją reputację projektanta, mistrza szyku przemysłowego.

Dixon jest bez wątpienia jednym z najbardziej znanych współczesnych projektantów. Tymczasem nie ma specjalnego wykształcenia, z dumą nazywa siebie "samoukiem" (człowiek samoukiem). Urodzony w Tunezji, w wieku czterech lat przeprowadził się z rodzicami do Anglii, studiował w szkole artystycznej, grał na gitarze basowej w zespole rockowym ... A potem złamał rękę i musiał zapomnieć o swojej karierze jako muzyk. Ale interesował się ... złomem, który wystarczał wtedy na ulicach Londynu. Stąd Dixon zaczął tworzyć rzeźby, zamieniając żelazo w złoto. Pierwsze studio Toma nosiło nazwę: Creative Salvage ("Creative Disposal"). Zaaranżował rodzaj performance, publicznie wykonując przedmioty za pomocą spawarki. Następnie plastik zaczął działać: Dixon wylał granulki do specjalnej jednostki, skąd zamieniły się w zmiękczoną masę i wyszedł w postaci giętkiego "makaronu", który mistrz zranił w puste miejsca. Po ochłodzeniu plastiku usunięto półwyroby i zachowały się ażurowe wazy, pojemniki i krzesła - fascynujący widok!

Płytka tworzy aktywną powierzchnię: podłoga, z której jest wykończona, staje się dominantą wnętrza, co oznacza, że ​​wymaga neutralnych ścian.

Od 2002 roku projektant pracuje pod własną marką Tom Dixon. Pełnił także funkcję dyrektora w Habitat i przedstawił drugie życie niezwykłej marki Artek, którą Alvar Aalto założył w latach 30. XX wieku. Dziś Dixon projektuje wnętrza restauracji i hotelu Jamiego Olivera dla Grupy Hotelowej Morgans, jej projekty można oglądać w wielu muzeach na całym świecie, szczególnie w londyńskich Victoria and Albert i MOMA w Nowym Jorku. Być może z jego rzeczy najlepiej znane są jego lampy. Rozpoznawane wiszące modele wykonane z miedzi, mosiądzu, stali (miłość Dixona do metalu jest wieczna!) Jest doskonałym przykładem na to, jak brutalny styl industrialny może być zamężny z pakietem, a przedmioty użytkowe mogą być piękne i jasne. Zbiór Bisazza jest kolejnym wyraźnym tego dowodem.