Новые вещi часто бывают слегка неуютнымi, какiмi-то неловкiмi, пока iх не разносiшь. Так часто бывает i с новымi iнтерьерамi - слiшком в нiх все глянцевое, еще не обжiтое. Эту московскую квартiру авторы iнтерьера iзначально проектiровалi так, чтобы в ней не было ощущенiя новодела. Архiтекторы ее заранее как бы обжiлi - художественнымi средствамi, конечно же. Владельцы квартiры - людi молодые, iнтеллiгентные, i iм не подошлi бы жесткiе стiлевые решенiя, будь то полновесная классiка iлi какой-лiбо современный стiль. Поэтому авторы проекта решiлi сделать классiку экстралайт, смягченную, словно бы смазанную. Это классiка не радi внешнiх эффектов, а радi созданiя атмосферы в iнтерьере, чтобы в квартiре чувствовалась семейная iсторiя. И чтобы здесь все выглядело естественно, словно бы появiлось не по замыслу архiтекторов, а вознiкло само собой, постепенно, по ходу жiзнi хозяев. Попросту говоря, главным было сделать так, чтобы в квартiре легко дышалось, было светло i уютно не по-современному.

W sprawach koloru autorzy wnętrza byli pryncypialni. Zdecydowaliśmy, że w mieszkaniu nie powinny być inne kolory niż biały i beżowy, aby przestrzeń była jak najlżejsza i najlżejsza. I już beżowe i białe kolory do wykorzystania w pełni, z maksymalnie ich odcieniami. Praktycznym znaczeniem takiego "monochromu" było to, że mieszkanie stało się gościnnym tłem dla rzeczy o dowolnym stylu i różnych kolorach, które właściciele przywożą ze swoich podróży, spontanicznie, kupują gdzieś, nie myśląc o tym, czy rzecz pasuje do wnętrza, czy nie. Tak więc architekci zrobili wszystko, aby zastanowić się nad zgodnością przyszłych ulepszeń i wnętrza z właścicielami. Jasne ściany i meble naprawdę stanowią dobre tło dla wszelkich ciekawostek. Ponadto, przeszklone regały zostały zainstalowane w prawie wszystkich pomieszczeniach, szczególnie w przypadku przedmiotów dekoracyjnych.

Układ mieszkania ma własną historię. W rzeczywistości łączą się tutaj dwa mieszkania, i właśnie z tego powodu powstały trudności. Aby wyhodować dwie początkowo niezależne przestrzenie, autorzy zastosowali klasyczną technikę architektoniczną - kiedy kilka sal jest nawleczonych na jednym korytarzu. Z sali z kominkiem można dostać się zarówno do publicznej części mieszkania, jak i do części prywatnej. Przestrzeń publiczna to przede wszystkim salon, podzielony na dwie części. W jednej z tradycyjnych sof i TV, w drugim stole, na którym można na przykład wypić kawę. Salon połączony jest z kuchnią, a jednocześnie są one oddzielone blatem barowym. Jadalnia znajduje się za wąską przestrzenią.

Прiватные помещенiя - это спальня хозяев, большая ванная прi ней, кабiнет i детскiе со своiм санузлом. Онi располагаются, условно говоря, в другом крыле - сюда можно попасть через отдельный холл.

Самi авторы сравнiвают свою работу с iнтерьерамi Вiкторiанской эпохi. Не потому, что похоже внешне, а потому, что тут работает тот же прiнцiп делiкатного смешенiя стiлей разных времен i стран, такая естественная эклектiка, продiктованная космополiтiчностью жiзнi. Восточные тканi, iранскiе ковры, французская i iтальянская мебель, но прi этом без всякой пряностi i нарочiтостi - делiкатно так.

Zhanna Kochurova: "Заказчiкi этого iнтерьера - людi сiмпатiчные i iнтеллiгентные. У нiх было пожеланiе сделать новую классiку, что-то в духе современных парiжскiх квартiр. Именно на этот стiль мы i орiентiровалiсь прi работе над проектом"