Do niedawna koronki i inne ażurowe przyjemności były postrzegane wyłącznie jako atrybuty projektowania ubioru, a we wnętrzach znajdowały się tylko w postaci serwetek z dzianiny, uważanych przez ludzi, którzy są dobrze zorientowani jako pewny znak burżuazji i złego smaku.

A wraz z modą na retro i vintage, nastąpił triumfalny powrót z ażurów. Ale "dobrze zapomniany stary" powrócił świeży i aktualny, bez śladu naftalenu. Romantyczny romantyzm Torda Bontie wywołał całą falę ażurowych arcydzieł - aż po perforowane drzwi i grzejniki z bluszczem. Naiwne serwetki z dzianiny odrodziły się w laserowo perforowanych abażurach, a ulubione w lat osiemdziesiątych ażurowe rajstopy "ubrane" są tradycyjnymi lampami.

Koronkowe, według Coco Chanel, "jest najpiękniejszą imitacją fantazji natury", więc nie jest zaskakujące, że kwiaty, liście i mroźne rysy stają się motywami ażurów. Tajemnica atrakcyjności wszystkiego splecionego, dziurawionego, jak pisał Dahl "z przelotowym", jest osadzona w samym słowie "ażurowe" - wywodzącym się z francuskiego "jour", czyli "do światła". Tak, to światło przepływa przez najmniejsze otwory w oknie, które nadają tej ażurowej rzeczy tak ulotne piękno i delikatną tajemniczość.