Oleg Makovetsky - потомственный архитектор. И все же проектирование собственной квартиры оказалось для него сложной задачей, поскольку он сам был очень требовательным заказчиком. В результате получилось светлое, уютное и очень комфортное пространство для семьи из трех человек. Олег и его жена Яна любят принимать гостей. Гостиная - главное помещение в их доме и по функции, и по планировке. Сначала идет холл - как некое предисловие к основному сюжету дома, потом собственно гостиная - главный сюжет, далее кухня - как замечание в скобках. Небольшая кухня из массива венге расположена на подиуме в открытом пространстве гостиной и намеренно не акцентирована в интерьере. Все внимание сосредоточено на гостиной. "Кухню мы старались спрятать, поэтому и поместили ее на подиуме, визуально отделив тем самым от гостиной", - поясняет Oleg Makovetsky. Открытое пространство получилось ясным и приветливым.

Ciemne drewno dobrze kontrastuje z białymi ścianami. Biały ceglany mur tworzy wrażenie ulicy miejskiej i wygląda jak aluzja do ulic Wenecji. Przynajmniej maski weneckie, które zdobią ścianę, precyzyjnie określają kontekst czytania. I nie ma znaczenia, że ​​użyli tu prawdziwej cegły, to tylko imitacja muru. Najważniejsze to stworzyć "wenecki" nastrój. (Nieuchwytna rzecz, ale ta, która była w tym mieście, natychmiast docenia, jak poprawne są skojarzenia.) Jest jeszcze jedno niezwykłe znalezisko - neoklasycystyczny gzyms ze światłem. Po prostu daje wskazówkę klasyku. Stopniowo zdajesz sobie sprawę, że nieopisany urok tego domu jest jakoś bardzo naturalny, jakby sam w sobie składał się z wyrafinowanych pół-wskazówek - klasycznych stylów, historycznych miejsc, miast, które odwiedziły ...

Według właściciela wnętrze mieszkania jest najbliżej współczesnego stylu eklektycznego, ale nie ma w nim nic supernowoczesnego. Przestrzeń została stworzona do życia, a głównymi kryteriami projektu były komfort i harmonia. Chciałem, aby wnętrze odpowiadało wewnętrznemu światu mieszkańców tego mieszkania, architektom Olegowi i Yanie oraz siedmioletniej córce Maszy. Małżonkowie uwielbiają podróżować. Stąd maski weneckie i afrykańskie na ścianach i skomplikowane drobiazgi na półkach, z których niektóre przywieźli z różnych krajów, niektórzy dawali przyjaciół. Od czasu do czasu właściciele zastępują jedną rzecz drugą, dzięki czemu wnętrze jest stale dynamiczne, żyje i wygląda bardzo ciepło. Dom jest w dużej mierze zobowiązany przez ciepło i naturalność naturalnym materiałom przyjaznym dla środowiska, takim jak drewno, skóra, sizal. Na przykład, parkiet w salonie i biurze jest wykonany z bambusa, w sypialni znajduje się powłoka sizalowa. Na półskorupach. Drzwi wykonane są z wenge, a klamki drzwi pokryte skórą. Jeśli chodzi o styl, to tutaj ponownie odczytuje się jedynie nutkę etnologii, która jest bardzo precyzyjnie dozowana (i ogólnie, pracując z tym stylem, możliwe jest "pereperchit" wnętrza).

Замечательное место - библиотека в кабинете архитектора. Книги, непринужденно расставленные на полках, выглядят очень живописно. Книжные полки из светлого дерева, белые стены, прозрачные материалы - чистое лучезарное пространство… Трудно поверить, что изначально в этой квартире не хватало света, но так оно и было. Oleg Makovetsky продумал специальную систему подсветки: светильники расположены на потолке, в полу, в стенах. Предусмотрены разные сценарии подсветки, их можно варьировать в зависимости от времени суток, ситуации, настроения. Так что белый цвет стен, оказывается, помимо двух функций - объединять пространство и служить эффектным фоном для вещей - несет и третью, практическую: белые поверхности лучше всего отражают солнечный свет… "Дом у нас получился светлый и живой", - подводит итог архитектор.