W każdym nowoczesnym kinie domowym jest punkt, w którym wszystkie przewody zbiegają się - jest to procesor AV. Poziom techniczny, czyli jakość konkretnej instalacji, w dużej mierze zależy od tego urządzenia. Faktem jest, że procesor, między innymi, przygotowuje dla nas wielokanałowy dźwięk przestrzenny, bez którego kino domowe jest po prostu nie do pomyślenia ...

Obecnie procesory są albo osobnymi komponentami systemu, albo osadzone w tak zwanych odbiornikach AV, które łączą procesor, wielokanałowy wzmacniacz i radio (stąd nazwa "odbiornik"). Kompaktowe i wygodne odbiorniki są najczęściej spotykane w sektorze publicznym (wyjątkiem jest model flagowy), ale istota się nie zmienia. Wewnątrz nich i innych znajduje się urządzenie bezpośrednio zaangażowane w przetwarzanie i odbieranie analogowych sygnałów audio. To urządzenie w życiu codziennym nosi nazwę procesora. Chociaż procesory w technologii audio są inne niż "kamienie" używane w komputerach osobistych, oba są zaangażowane w przetwarzanie informacji. (W profesjonalnym slangu "kamień" to procesor.)

Pierwszy system kina domowego został zaprojektowany w 1976 roku w Dolby Laboratories. Był to nieskomplikowany system, podświetlany ze stereofonicznego (aczkolwiek specjalnie nagranego) tylnego (surround) i interaktywnego kanału. Urządzeniem, które to zrobiło, był "pradziadek" współczesnego procesora. Tak narodziła się technologia Dolby Stereo, a następnie została dostosowana do użytku domowego, nazywając Dolby Surround. Później pojawił się standard Dolby ProLogic, który przekształcił się w ProLogic II z oddzielnym kanałem efektów basowych. Jednak pojawienie się formatów cyfrowych na czele było naprawdę rewolucyjne. W 1992 roku pojawił się format Dolby Digital, nieco później - konkurent DTS, wprowadzony przez tę samą firmę.

Records z dźwiękiem 5.1 (dla pięciu głośników i subwoofera) są dziś najbardziej rozpowszechnione, chociaż DTS jest mniej powszechny niż Dolby Digital. Istnieją już jednak wersje Dolby Digital EX i DTS ES Matrix / Discrete, które obsługują schematy 6.1 z dodatkowym kanałem Surround Back. Istnieją formaty DTS 96/24 i Dolby ProLogic IIx ... I tylko jeden procesor kontroluje całą tę odmianę. Jego głównym zadaniem w kinie domowym jest dekodowanie, czyli wybór poszczególnych ścieżek dźwiękowych z cyfrowej ścieżki dźwiękowej do dalszego wykorzystania w postaci analogowej. Im lepszy procesor, tym więcej formatów obsługuje. Teraz na panelu nowoczesnego procesora high-end powinny być co najmniej logo Dolby Digital EX, DTS ES i Dolby ProLogic IIx.

Aby uzyskać maksymalną kompatybilność z innymi urządzeniami, procesor powinien mieć tyle różnych interfejsów, jak to tylko możliwe. Jeśli mówimy tylko o sygnałach audio, dzisiaj prawie wszystkie procesory mają wejścia i wyjścia analogowe i cyfrowe (optyczne i współosiowe). To bardzo dobrze, jeśli procesor obsługuje nowoczesny interfejs cyfrowy i.Link i jest niezwykle rzadki AES / EBU (profesjonalny standard) nie można zwrócić uwagi - takie źródło również musi szukać.

Oprócz operacji dźwiękowych prawie wszystkie procesory umożliwiają pracę z sygnałem wideo. Często ogranicza się to do przełączania kilku źródeł jednocześnie (odtwarzacz, magnetowid, tuner satelitarny) bez zakłócania sygnału, ale są procesory, które konwertują sygnał wideo. Na przykład konwertują prosty złożony sygnał wideo na komponent o wyższej jakości (a nawet ze skanowaniem progresywnym), a także umożliwiają oglądanie filmów na wbudowanym wyświetlaczu. Istnieją specjalne procesory wideo, ale jest to temat na osobny artykuł. Możemy jedynie powiedzieć, że dobry procesor AV musi być dziś w stanie przełączać sygnały cyfrowe HDMI (High Definition Multimedia Interface) lub DVI (Digital Visual Interface). Innymi słowy, jeśli te identyfikatory znajdują się na elewacji aparatu, jest to dobre.

Kolejnym ważnym zadaniem procesora w kinie jest przejście do systemu różnych źródeł sygnału. Umożliwia to jednoczesne podłączenie odtwarzacza DVD, tunera satelitarnego i gramofonu - przełączenie na żądane źródło zostanie wykonane po naciśnięciu przycisku. Po zakończeniu procesora sygnał musi być doprowadzony do wielokanałowego wzmacniacza (zewnętrznego lub wbudowanego odbiornika), a następnie do głośników.

Kolejnym ważnym punktem jest zdolność do dostosowywania dźwięku. W prawdziwej instalacji głośniki nie zawsze mogą być umieszczone w prawej gwiazdce wokół widza, a intruzyjne rezonanse często obniżają jakość basu. Istnieją narzędzia techniczne, które pomagają zminimalizować wiele z tych problemów. W najprostszym przypadku wystarczy ustawić poziom głośności kanałów i dostosować opóźnienia, które kompensują różnicę odległości od systemów głośnikowych do słuchacza. Czas opóźnienia w strojeniu dla uproszczenia i wygody jest konwertowany na odległości od głośników do słuchacza, wyrażone w stopach lub metrach.

Aby wygładzić rezonanse pomieszczenia, producenci wyposażają swoje procesory i odbiorniki parametrycznymi korektorami, ale używanie takiego narzędzia za pomocą oka jest prawie niemożliwe. Coraz częściej jednak automatyczne systemy, które przesyłają serie specjalnych sygnałów testowych przez głośniki i są w stanie wykonać korektę automatycznie (jak również ustawienie poziomów i opóźnień, oczywiście), zgodnie z odpowiedzią przechwyconą przez mikrofon pomiarowy, są dość skuteczne.

Na koniec porozmawiajmy o certyfikacji THX. Jego inicjatorem był reżyser filmowy George Lucas. Chciał radykalnie poprawić jakość dźwięku w kinach i przyciągnął współpracę inżyniera Tomlinsona Holmana, który opracował szereg kryteriów jakości. Skrót THX oznacza ekscytację Tomlinsona Holmana. Kupując procesor lub odbiornik z jednym z logo THX, możesz mieć pewność, że spełni on szereg dość rygorystycznych wymagań. Najcenniejszym certyfikatem jest THX Ultra 2, podstawowym jest THX Select. Co więcej, status certyfikowanych urządzeń "sprawdzonych produktów" otrzymuje szereg specjalnych algorytmów przetwarzania, które poprawiają naturalny dźwięk ścieżek do filmów. Jednak nie sądzę, że urządzenia bez tagu THX są koniecznie gorsze, ponieważ ten certyfikat dla producenta jest dobrowolny.