Moskwa restauracja "Cheese hole" Tatyana Antoshina, Alexey Tobashov

Przechodząc przez galerię

Tekst: Julia Shaginurova

Zdjęcie: Elena Koldunova

Architekt: Tatyana Antoshina

Projektant: Alexey Tobashov

Wykonawca: Vera Sedacheva

Journal: N5 (72) 2003

Jedną z najciekawszych rozrywek w moskiewskiej restauracji "Cheese Hole" (Pokrovsky Blvd, 6/20) jest przeczytanie tego, co jest napisane pod twoimi stopami. "Komicy, wojownicy, katolicy ...", "Natychmiast i wieczność ...", "... protest publicznie ...", "Noc muzeów w Lozannie" - skrawki szwajcarskich gazet zwinięte pod grubą warstwą żółtego lakieru z naturalnymi zarysowaniami , malownicze ciemne pęknięcia, jakby w skorupie grubego sera. To samo - bladożółte, z dużymi otworami. Gość, który deptał stopy po losowych prawdach, będzie miał inne, równie fascynujące doświadczenia. Stworzenie restauracji na rogu Bulwaru Pokrowskiego i Chodhlovsky Lane, autorzy wnętrza i młody restaurator Anna Sokolova przede wszystkim liczą na efekt rozpoznania. Chcieli wymyślić miejsce, w którym odwiedzający przypomni sobie spekulatywne wrażenia kraju zwycięskiej neutralności. Opcja imitacji schroniska górskiego nie została w żaden sposób uwzględniona. Są to z grubsza udekorowane powierzchnie, zdjęcia z widokami alpejskimi, ciekawostki z europejskich pchlich targów. Ściany jednej z pierwszych kawiarni spółdzielczych, w których obecnie znajduje się Otwór Serowy, zostały oczyszczone z grubej warstwy suchej zabudowy, odsłaniając mur, niski sufit został podkreślony łukami, przegrody łożysk zostały zastąpione cienkimi kolumnami, powierzając im warunkowe zagospodarowanie przestrzenne restauracji. Taki "przejrzysty" podział odpowiada koncepcji instytucji: "Cheese Hole" jest domową restauracją, gdzie rozumie się, że przyjemnie jest dla odwiedzających się widzieć. To, co w języku niemieckim nazywa się Lokale, jest instytucją dla tych, którzy mieszkają i pracują w pobliżu. W naszym przypadku dla animatorów studia pilotażowego, pracowników umysłowych z najbliższego banku, dla architekta Cheese Hole, Tatiany Antosziny, która za każdym razem, przed zamówieniem espresso, skrupulatnie sprawdza podłogę wypełniacza i trzęsie głową z przygnębioną miną: "Chodzą za dużo" .