Powys - królestwo, które istniało we Wschodniej Walii w średniowieczu. Teraz w tym obszarze jest tak zwana jednostkowa jednostka (lub, jeśli bez warunków klerykalnych, region) Powys. Miejscowy zamek, prawdziwa starożytna forteca, przetrwał więcej niż jedną rekonstrukcję. Właściciele zmienili się, w burzliwych latach pokłócili się także z sąsiadami, którzy od czasu do czasu zdobyli zamek. Krótko mówiąc, historia jest burzliwa.

Ale park otaczający twierdzę zachował się całkiem dobrze. W formie, w jakiej został zaprojektowany pod koniec XVII wieku przez architektów Williama Winda i Adriana Duvala. Park jest tarasowany: kilka tarasów wykuto w skale i posadzono. Zasada tarasu pochodzi z włoskiej sztuki. W Anglii w wiadomościach pojawiały się regularne, ściśle zorganizowane ogrody. Wybitnym elementem wystroju ogrodu, dzięki któremu wydaje się tak niezwykły, są przycięte żywopłoty i postacie z cisu. Niektóre osiągają dziewięć metrów wysokości. Fantazyjnie przystrzyżone kompozycje przypominają olbrzymie głazy, aw niektórych z nich ustawione są prywatne altanki. Takie cisowe "kamyki" są sadzone wokół obwodu głównego tarasu. Trudno w to uwierzyć, ale mają ponad trzy stulecia!

Aby utrzymać to piękno, w parku działa cały pułk ogrodników. Chociaż cis - bezpretensjonalna roślina, strzyż "patriarchów" tylko raz w roku. Takie zdobione ornamenty były charakterystyczną cechą barokowych krajobrazów. Byli postrzegani jako cud. Z jednej strony była to imitacja naturalnych form, z drugiej - gra umysłu, wytwór fantazji. Z początku wydaje się, że są rozrzucone po całym parku w sposób przypadkowy, ale podczas spaceru stopniowo zrozumiesz, że za wszystkim stoi ścisły porządek. A jak mogło być inaczej, bo barokowe ogrody to nie tylko fantastyczne rzeźby z roślin, ale także sadzenie wzdłuż linijki. I nie zapominajcie, że w epoce dominacji tego stylu powstały najbardziej znane parki, organizowane regularnie, na przykład Versailles.