Legendarny Palazzo w Rzymie
Przechodząc przez galerięTekst: Anna Mikhailova
Zdjęcie: - © Eastnews
Journal: de Luxe Classic N1 2011
Rozpoczęto budowę tego palazzo (obecnie - uznanego arcydzieła architektury rzymskiej) w 1556 roku. Klientem była słynna rodzina Umbrii Jacobilli. Ale wkrótce, nie mniej, a później bardziej znany klan, Ruchellai przebił niedokończony budynek z Jacobilli. Orazio Rucellai, wielki bankier, który właśnie osiadł w Rzymie, nie szczędził pieniędzy na aranżację nowego domu. Zaprosił architekta Bartolomeo Ammanati, który zasłynął już ze swoich florenckich budynków, który zaproponował mu ambitny projekt - ogromny trzypiętrowy budynek w stylu toskańskim z loggią z widokiem na ulicę i dziedzińcem otoczonym galeriami.
W połowie XVII wieku Palazzo zostało kupione przez rodzinę Caetani. Zlecili architektowi Martino Longhiemu Młodszemu, który do tego czasu wybudował już w Rzymie zamówienie kardynała Mazariniego na piękną katedrę Santi Vincenzo e Anastasio, aby wznieść monumentalne marmurowe schody łączące posadzki pałacu. Longhi tak dobrze wykonał zadanie, że jego dzieło wciąż uważane jest za najpiękniejsze schody pałacowe w Rzymie. W XVIII wieku kupcy z Ruspoli kupili dwór. Wszyscy właściciele zmienili coś w architekturze budynku, ale struktura, a także poszczególne elementy wystroju (na przykład belki stropowe i masywne drzwi wejściowe) zostały ogólnie zachowane.
Pałac nadal należy do dynastii Ruspoli. Obecna gospodyni, księżniczka Leticia Ruspoli, zamieniła część mieszkania w luksusowy hotel. Pozostała siedziba jest zajęta przez Fundację Kultury Memmo, która organizuje wystawy i różne imprezy. Księżniczka sama projektowała wnętrza mieszkań: w centralnych komnatach wybrała szlachetny złoty pas, dla bocznych - nie mniej spektakularny zielono-szary. Pokoje wyposażone są w zabytkowe meble i udekorowane dziełami sztuki z bogatej kolekcji Ruspoli. Na przykład płótna Capriccio, pochodzące z XVIII wieku i przedstawiające fantazje na temat rzymskich krajobrazów. Lub bukoliczny (wiejski) krajobraz, napisany przez Izaaka de Musher pod koniec XVII wieku. Na podłogach są zabytkowe dywany z XVI wieku. Nawet pościel - z monogramem słynnych właścicieli dworu. Takie środowisko jest przeznaczone dla wybranych: hiszpański król Juan Carlos i książę Walii niedawno odwiedzili księżniczkę Laetitię.