Prace nad tym projektem trwały długie dwanaście lat. W rzeczywistości nic nie jest zaskakujące, zauważa architekt Evgeniy Polyantsev, ponieważ konieczna była koordynacja nie tylko przeniesienia lokali niemieszkalnych do zasobów mieszkaniowych, ale także przekonanie urzędników, że szklana kopuła dachu nie zepsułaby wyglądu historycznego centrum Moskwy. Ponadto nadal istniało wiele problemów związanych z cechami konstrukcyjnymi starego budynku, który później musiał ciężko pracować. A teraz, patrząc na to przezroczyste atrium, przestronną, wypełnioną światłem przestrzeń, trudno uwierzyć, że pojawiła się w miejscu ciemnego, opuszczonego strychu ...

Mimo wszystkich najnowszych przekształceń, w tej historii poddasza, architekci nauczyli się wielu inspiracji: metafora strychowa stanowiła podstawę rozwiązania kompozycyjnego i artystycznego obrazu wnętrza. Centralna objętość zajmowała dwa światła salon pod szklaną piramidą. Wokół niego, już pod spadzistym dachem, znajduje się hol wejściowy z jadalnią-kuchnią i biblioteką, oglądaną przez serię wspierających filarów. Zgodnie z planem, to konkretne tło (lub za kulisami) nadało dynamikę przestrzeni i stworzyło ciekawe efekty wizualne. Ze względu na to, że dolna część wszystkich ścian w przestrzeni publicznej jest wyłożona lustrami, perspektywa kołowa okazała się bardziej złożona: istnieje wrażenie odległej, a jednocześnie integralnej przestrzeni. Drewno wiśniowe zostało wybrane jako materiał wykończeniowy lub, jak nazywają go Włosi, wiśnia amerykańska. "Pomimo faktu, że wiśnia jest obecnie ogólnie niepopularna, ma naprawdę pozytywną energię, zwłaszcza gdy pada światło słoneczne; To z tego drewna postanowiono zrobić wszystkie meble - mówi Eugene. - Być może ta decyzja pod pewnymi względami uratowała wnętrze przed moralnym starzeniem. Dla nas najważniejsze było nie podążanie za modą, ale stworzenie wnętrza poza czasem, które pozostaje aktualne przez wiele lat. " Architekt mebli powierzono fabryce RIVA 1920, jeden z nielicznych, jeśli nie jedyny na świecie, który ma własną, specjalną filozofię obróbki drewna - bez użycia sztucznych lakierów i powłok.

Dużo uwagi poświęcono projektowi schodów prowadzących do obsługiwanego dachu. Nie ma analogów do niego. Klatka schodowa składa się ze standardowego projektu: potężnego kosza, przymocowanego do ściany, z którego metalowe wsporniki stoją do wspornika, wykonując stopnie z litych kawałków drewna. Ale ogrodzenie jest naprawdę wyjątkowe. Z potężnego wspornika na podłodze balustrady zebrane z wiązki metalowych pasów wznoszą się w górę. Ponadto każdy z pasm przechodzi w cienką tralkę. Stopniowo szyny stają się cieńsze, w wyniku czego istnieje tylko jedna ścieżka. Niezwykła klatka schodowa nadała przestrzeni graficzny i kompletny wygląd.

Kierownik projektu Evgeniy Polyantsev: "W rzeczywistości ten strych jest jednym z dwóch, które zaprojektowaliśmy dla naszych braci. Kupili dwa identyczne kwadraty znajdujące się na tym samym piętrze. Było to ciekawe zadanie - stworzyć różne wnętrza na podstawie tej samej przestrzeni. Wydaje mi się, że poradziliśmy sobie z tym. "