Na początku XVIII wieku Pól Elizejskich uważano za przedmieścia Paryża i panowała tutaj wiejska idylla. Ale pod panowaniem Ludwika XV, bliżej połowy wieku, dworacy zwrócili swoją uwagę na malownicze tereny i zaczęli tutaj budować luksusowe wille. W rezultacie ziemia stała się bajecznie droga, a architekt sądowy Louis-Marie Colignon postanowił to wykorzystać. Kupił to miejsce i zbudował dwór, mając nadzieję na dzierżawę go bogatym bogaczom (pierwszym był Pierre Manyard, markiz de la Vauplier, który dowodził muszkieterami króla, po czym nazwa posiadłości została nazwana)

Colignon kierował się stylem neoklasycznym, popularnym w tamtych latach, tak zwanym stylem ala grec. Budowany przez niego budynek składał się z centralnej części i dwóch dolnych skrzydeł, do wejścia prowadziła aleja lipowa. Dwupiętrowa rezydencja została ozdobiona pilastrami i płaskorzeźbami na mitologicznych scenach. W 1996 roku AXA postanowiła przywrócić firmę Wauplier, zapraszając architekta Ricardo Bofilla, któremu powierzono zadanie nie tylko wyremontowania zrujnowanej fasady, ale także stworzenie przestrzeni dla nieformalnych spotkań biznesowych wewnątrz budynku (obecnie dwór służy jako rodzaj zamkniętego biura AXA, w którym odbywają się negocjacje). Ricardo traktował zabytkową architekturę z wielką starannością: główny budynek zachował swój pierwotny wygląd, a on stworzył niezbędną dodatkową przestrzeń, blokując wewnętrzny dziedziniec szklanym dachem.

W XVIII wieku w tej rezydencji zgromadziło się genialne społeczeństwo. Cały Paryż przybył do Wielorybników. W związku z tym wnętrza zostały ozdobione w wielkim stylu. Aby przywrócić dawny blask został zaproszony do Francois-Josepha Grafa, słynnego francuskiego dekoratora, zajmującego się renowacją zabytkowych wnętrz przez ponad rok. Pod jego przywództwem, odrestaurowanym sztukaterią i boiserie, podniósł starodawny wystrój, autentyczną erę, a także opracował projekt tkanin, korzystając z dokumentów archiwalnych. Dekorator mówi, że "do montażu" takie - antyczne - wnętrze jest niezwykle interesujące: "Te rzeczy są kapryśne. Tak więc, od dawna wątpię, aby stoisko muzyczne z połowy XVIII wieku z kolekcji Huberta Zivanshi zabrało dywan z Pałacu Tuileries, ale ostatecznie wszystko poszło. Do tej rezydencji udało mi się znaleźć unikalne przedmioty. Weźmy na przykład biuro w stylu "bule", po przekazaniu przez Ludwika XIV Charlesowi II.

Dekorator François-Joseph Graf: "Rezydencja Vopalier to arcydzieło architektury, w tych wnętrzach nadaje się do otwarcia muzeum. Oczywiście przez cztery stulecia wiele przeżył. Kiedy AXA zdecydowała się go przywrócić i zwróciła się do mnie, zdałem sobie sprawę, że wnętrza będą musiały zostać przerobione. Zachowane niektóre elementy wystroju - sztukaterie, boazeri. Ale musieli zostać poważnie zmodernizowani. Sytuacja była bardziej skomplikowana. Podniosłem go ostrożnie, przez długi czas szukałem antykwariatów, zwracałem się do prywatnych kolekcjonerów, obserwowałem aukcje. W rezultacie udało mi się zebrać najrzadsze rzeczy godne bycia w budynku o takiej wartości. "