московский ночной клуб "Граммофон" Peter Pasternak

Przechodząc przez galerię

Zdjęcie: Mikhail Stepanov

Tekst: Elena Petukhova

Projektant: Peter Pasternak

Journal: N1 (35) 2000

Gramofon ... gramofon ... magnetofon ... magnetofon ... dyskret ... konsola DJ'a ... Natychmiast pojawia się w twoim umyśle skojarzeniowa sieć, gdy tylko wejdziesz do klubu nocnego Gramophone, który otworzył się dwa miesiące temu ( Gun Street., 3). Nazwa klubu była na cześć chicagowskiego sklepu muzycznego, chociaż jest bardziej niż odpowiednia, biorąc pod uwagę genealogię lokalu, wysyłającą nas sto lat temu. Na początku stulecia był tutaj bank, a raczej stalowa spiżarnia, wielki sejf. Trzy pokoje z metalowymi drzwiami i grubymi ceglanymi ścianami pokrytymi blachą. Tworząc wnętrze klubu, Peter Pasternak zachował atmosferę brutalnej ascetyzmu, odsłaniając fakturę starych murów, używając do dekoracji grubego metalu, drewna, skóry. Nawet nowe rury wentylacyjne, pokryte ochronną kompozycją, są postrzegane jako emanujące od czasu do czasu. Dziwne uczucie obejmuje cię, jeśli masz szczęście, i znajdujesz się w klubie przed imprezą. Potężne mury i kamienne sklepienia drzemią w oczekiwaniu, gdy o zmroku serce Gramophone Club zostanie uderzone przez sabbufferów, a odwieczne budowle, które wydają się niewzruszone, będą drżeć z wszechogarniającego rytmu muzyki.