Zakres i skala tej rezydencji stwarzają wrażenie podmiejskiej rezydencji. W rzeczywistości znajduje się w samym centrum megalopolis, w historycznej dzielnicy Almaty. Właśnie w tym dualności tkwi szczególne połączenie domu i otaczającej go przestrzeni. "Projekt został opracowany pod ścisłym nadzorem gospodyni. Szef rodziny w pełni powierzył żonie realizację ich od dawna marzącego o wielkim domu rodzinnym, rodzinnym gnieździe. Otwartość na nasze propozycje została w nim połączona z jasnym zrozumieniem tego, czym powinien być przyszły dom, z każdym jego szczegółem "- mówi Elena Gress. W rodzinie jest troje dzieci, a klienci sami są zajęci ludźmi, którzy cenią każdą minutę. W związku z tym dwór został przez nich postrzegany jako niezwykle funkcjonalna przestrzeń.

Rezydencja podzielona jest na dwie strefy, z których każda została osobno wzniesiona. "Pracę nad projektem rozpoczęliśmy wspólnie z naszymi długoletnimi przyjaciółmi - moskiewską firmą Trubnikov Hall pod dowództwem Vsevoloda Sosyonkina. Efektem zdalnej współpracy było zbudowanie rezydencji, ale już byliśmy zaangażowani w projektowanie wnętrz niezależnie "- mówi kierownik projektu Juliet Muchak. Budynek mieszkalny o powierzchni ponad 2000 metrów kwadratowych i postanowiono połączyć spa z przejściem podziemnym. Parter rezydencji zajmował teren publiczny. Hol wejściowy wpływa do połączonej przestrzeni salonu z grupą kominową i główną jadalnią, która została umieszczona na małym drewnianym podium, podkreślając tym samym uroczysty nastrój wnętrza. W strefie publicznej posadzka z kamienia naturalnego z rzadkich odmian jest spleciona ze skomplikowanymi wzorami przypominającymi pióra bajecznych ptaków. "W projekcie polegaliśmy na indywidualnym podejściu. Bez wyjątku wszystkie elementy dekoracyjne w domu zostały stworzone przez naszych artystów zgodnie z rysunkami autora: kute schody, witraże wykorzystujące technikę utrwalania, witraże, lustra ... Tutaj najpierw inkrustowaliśmy marmur kamieniami półszlachetnymi: ametyst, onyks i apatyt ", mówi Elena. Wysokie sufity salonu zdobiły ręcznie wykonane stiuki, których cienka ligatura podkreślona jest patyną, srebrem i złoceniami. Wzór podłogi i złożony wystrój sufitu stanowią logiczną kontynuację architektury przestrzeni, podkreślając jej wizualny podział na obszary funkcjonalne. Środkowy sufit salonu malowany jest techniką grisaille, która tworzy efekt płaskorzeźby. Ściany pokryte są malowidłami na świeżym powietrzu, naśladując skomplikowany stiuk w stylu klasycznym.

Tradycyjnie na drugim piętrze znajdował się prywatny teren: główną sypialnię, buduar hostessy i trzy pokoje dziecinne. Do głównej sypialni stał się dominującym stylem Art Deco. Dlatego polerowane elementy z drewna egzotycznego były główną dekoracją wnętrza: panele ścienne, szafki, portale i drzwi. Poddasze podłogowe oddane do dyspozycji dzieci. Pojawił się pokój szkoleniowy, pokój zabaw i pokoje gościnne dla przyjaciół.

Przeczytaj pełny tekst na papierze lub wersja elektroniczna dziennika.