Jeśli pamiętasz, kiedy Europejczycy wprowadzili meble z wikliny do użytku domowego, okazuje się, że przez bardzo, bardzo długi czas, nie powinieneś nawet tego rozważać. W Azji i na Wschodzie znana jest jeszcze wcześniej, z przedpotopowych (dosłownie) razy. W epoce wielkich kampanii kolonialnych, Brytyjczycy i Francuzi, początkowo jako robotnicy tymczasowi, po prostu używali mebli wykonanych przez aborygenów. Później zaczęli przynosić do domu najpierw skrzynie i walizki, a potem krzesła, krzesła, stoły itp. Oczywiście, zdobyli sławę jako fotele bujane. Stopniowo w Europie zaczęły się rozwijać własne rzemiosła. Ale konkurencja nie została wykonana: najlepszym materiałem do produkcji wikliny jest nadal rattan - łodyga tropikalnej liany, a także manila - uprząż uzyskana z włókien liści drzewa bananowego. W wersji europejskiej użyto winorośli wierzbowych, kory lipowej (słynnych rosyjskich łykowych butów). Ale nie chodzi o to, gdzie narodziły się meble z wikliny i z czego są zrobione. Etniczne szykowe, egzotyczne nazwy (lilia wodna, hiacynt wodny, bambus, sizal itp.) Nie są głównymi powodami atrakcyjności wszystkich tych produktów kolonialnych. Niedawno meble z wikliny zostały przekształcone w pole do eksperymentów projektowych: stosowane są zarówno tradycyjne surowce i uprzęże poliuretanowe, skóra naturalna i różne zamienniki, a głównym celem firm meblarskich jest wprowadzenie do starożytnego rzemiosła najnowocześniejszych cech. Formy stają się modne, linie są awangardowe, koncepcje są pełne humoru. Nie trzeba dodawać, że korzystanie z mebli z wikliny jest o wiele szersze niż temat ogrodowy i ogrodowy: teraz jest nie tylko w chill-outie, ale także w sypialni i salonie - ogólnie, gdziekolwiek chcesz.