Japonia tworzy w naszych umysłach szereg skojarzeń. Podstawą naszych wyobrażeń o Japonii jest ta konkretna estetyka, którą można nazwać poezją koloru. Myślimy o Japonii przede wszystkim jako zjawisku z dziedziny piękna; za nim jest wyrafinowany smak, niesamowita dekoracyjność japońskiej kultury, przejawiająca się we wszystkim: zdolność widzenia krajobrazu na horyzoncie i zdolność przekazywania tego krajobrazu na papierze ryżowym lub jedwabiu ... Nawet japońskie oznaczenia kolorów są niezwykłe: jest to cały system znaczeń odnoszących się do obrazów natury. Oprócz głównych czterech kolorów (biały, czarny, niebieski i czerwony), nazywanych bezpośrednio, tak jak kiedyś, wszystkie inne brzmią jak wersy: "odwrotna strona trawy", "skrzydła japońskiego słowika", "czapla siwa", "młody bambus" ...