Tydzień modernizmu Palm Springs (15-25 lutego 2018 r.) To festiwal, na który czekają nie tylko mieszkańcy Kalifornijskiej Doliny.

Powiązane: Kalifornia

Dotarcie do Tygodnia Modernizmu w mieście pośrodku pustyni Coachella to marzenie modernistów i współczesnych wielbicieli z połowy wieku, koneserów powojennej architektury i wielbicieli Alberta Freya, Richarda Neutry czy Emersona Stuarta Williamsa. Z roku na rok wzrasta liczba uczestników przybywających do Palm Springs, aby zobaczyć zabytki, autentyczne wnętrza, wystawy wnętrz i rzeczy z lat 50. przez jedenaście dni, nie zapominając o szklance martini przy basenie.

1. Modny obiektyw

Fotograf Tom Blatchford.

Prawdziwą gwiazdą festiwali Palm Springs Modernism Week był fotograf Tom Blatchford. I choć ostatnio był bardziej pasjonatem nocnego Tokio niż przy dekoracjach willi modernistycznych w nocy, jego liczne słynne fotografie przyozdabiają wiele ekspozycji, na zawsze utrwalając melodramatyczny obraz kalifornijskiego modernizmu.

Powiązane: Jacques Garcia in Los Angeles: Hotel in Former Bank

2. Podróżujący w domu

Transport specjalny Dom podcieniowy.

Ważnym wydarzeniem festiwalu 2018 jest przeniesienie i instalacja konstrukcji metalowej Aluminaire Albert Frey. Trzykondygnacyjny dom został przeniesiony do Palm Springs z magazynu w Nowym Jorku i został ponownie złożony z blach aluminiowych i stalowych w zaledwie 10 dni. Został zaprojektowany w 1931 roku na wystawę Związku Sztuki i Przemysłu w Nowym Jorku jako wzór do masowej produkcji. Celem Freyi było zaoferowanie tanich mieszkań przy użyciu tanich materiałów. Po zakończeniu wystawy architekt Wallace Harrison zakupił prototyp swojej posiadłości w Huntington na Long Island. Pod koniec lat 80. został przeniesiony do nowojorskiego Instytutu Technologii. Kiedy kampus zamknął się w 2013 roku, dom trafił do kontenera.

3. Wille

Frey House II, architekt Albert Frey, 1963. Fot. T. Blatchford.

Tydzień modernizmu jest okazją do zapoznania się z lokalnymi willami o unikalnych wnętrzach, ogrodach i widokach, które zachowały się od lat 50. XX wieku. Na przykład, aby dostać się do domu-warsztatu i galerii architekta Jim Chiofi. Lub w minimalistycznym domu Cody Glass (arch. William F. Cody, 1967). Obiekt Frey House II położony jest w górach, skąd roztacza się malowniczy widok na całą dolinę Coachella. Został on zaprojektowany przez architekta Alberta Freya i zbudowany w 1964 roku. Jest to jeden z dwóch domów Frey w Palm Springs - mały (250 m kw.), Z zakrzywionym basenem i patio.

4. Hotel

Hotel Riviera w Palm Springs został zbudowany w 1959 roku. Architekt Irwin Schumann stworzył go na obrazie wielkich hoteli w Las Vegas, takich jak Sands, Flamingo i Star Dust. Hotel spa w kształcie koła pięknie przewidywał kulturę psychedeliczną lat 60-tych. "Riwiera" była ulubionym miejscem Franka Sinatry, Deana Martina i Elvisa Presleya.

5. Stary fundusz

Twin Palms, Villa Frank Sinatra, architekt Emerson Stuart Williams, 1947. Ed. PowerHouse Books.

Palm Springs - mekka dla celebrytów. W okolicy starego Las Palmas, założonego pod koniec lat dwudziestych i trzydziestych, przetrwały domy gwiazd Hollywood, w tym Kirk Douglas, Katherine Hepburn, Cary Grant, Judy Garland.

Powiązane: Jak gwiazda: Pięć domów gwiazd na sprzedaż

6. Dom, w którym zamieszkał Martin

Villa Grigio, architekt James McNaughton. 1964.

Villa Grigio to "dom weekendowy" hollywoodzkiego projektanta wnętrz Martina Lawrence'a Bullarda. Projekt domu z 1964 r. Został stworzony przez Jamesa McNaughtona dla Hugha Hefnera i Rogera Moore'a. Zanim Bullard ją kupił, został opublikowany w książce Tima Water-Portera Palm Springs. Modernistyczny Raj "(Palm Springs; Modernistyczny Raj, Rizzoli).

7. Muzeum

Muzeum Sztuki w Palm Springs, Centrum Architektury i Projektowania, architekt E. Stuart Williams, 1961.

Kluczowym adresem wystaw modernizacyjnych jest Muzeum Sztuki w Palm Springs, Centrum Architektury i Wzornictwa. Budynek z połowy wieku został pierwotnie zaprojektowany przez E. Stuarta Williamsa w 1961 roku dla Banku Federalnego. Został przejęty przez muzeum w 2011 roku i zrekonstruowany, pod kierunkiem zdjęć Juliusza Schulmana, a także oryginalnych rysunków Williamsa.