Wielki praktykujący i teoretyk japońskiej architektury Arata Isozaki (Arata Isozaki) w wywiadzie dla "INTERIOR + DESIGN":

По теме: Arata Isozaki для Эрика Клэптона: дом в Калифорнии

Korzyści z kataklizmów Jednym z najpotężniejszych wrażeń z dzieciństwa jest brak całych miast w Japonii po wojnie. Byłem świadkiem, jak z ruin i pustyń zaczęły wyrastać megalopolie, aby wyhodować nową architekturę i stworzyć inne środowisko. Często musi być jakiś impuls, powstanie skrajna sytuacja, zanim coś ciekawego i naprawdę nowego powstanie w architekturze. Czy to trzęsienie ziemi w Kobo, odrażające lata 60., czy wydarzenia w Rosji z lat 20. XX wieku. (Nie zmęczę się, aby zainspirować sowiecką awangardę architektury).

Subkultura W młodości jeździłem do Nowego Jorku lub Paryża i spotykałem się z przyjaciółmi, którzy martwili się o te same pytania co ja. To był inny świat. Młodsze pokolenie ma zawsze własną subkulturę. Pasja i energia umożliwiają stworzenie czegoś. Początek mojej pracy związany jest z podziemiem. Oczywiście już dawno wyszedłem na powierzchnię, ale interesują mnie projekty młodych architektów. Jeśli młodzi ludzie są bardziej odważni, aby uświadomić sobie, co wymyślają na papierze, jestem pewien, że okaże się to popularne i modne.

Ostatni łuk Tokio umiera jako miasto, traci swoją atmosferę i strukturę. I nigdy więcej nie będzie miło i spokojnie. Tutaj wycina się dużo zieleni. Zniszcz stare budynki i zbuduj standardowe szkło i beton. Może któregoś dnia Tokio stanie się fascynujące w czymś innym. Ale kiedy tak się dzieje, nikt nie wie.

Arata Isozaki urodzony w 1931 r. w Oita. Ukończył Wydział Architektury na Uniwersytecie Tokijskim w 1954 r. Jego instalacja "Elektryczny labirynt", utworzona w 1968 r. Na 14. Triennale w Mediolanie, została zniszczona przez uczestników studenckich niepokojów. Autor projektów Biblioteki Miejskiej w Kitakyushu, Muzeum Sztuki Współczesnej w Los Angeles, San Jordi Pałacu Sportu w Barcelonie, Centrum Nauki i Technologii (USA) i innych. Profesora Tokio, Hawaje, i Columbia University. Autor wielu prac teoretycznych z zakresu historii i teorii architektury, w tym z artykułu "Architektura z lub bez ironii". Zasady projektowania Isozaki w różnych okresach ucieleśniały idee funkcjonalizmu, metabolizmu, postmodernizmu.